Biz aşkla başı dönmüş iki çocuk
Bütün bir bahar o çiçek ben yaprak
Ya Rabbi ne güzel sevişiyorduk
Dünyayı aşktan ibaret sanarak
Kim ne karıştı ne istedi bizden
Göz mü değdi ne oldu bu sevdaya
Ayırdılar bizi birbirimizden
Hem de göz göre yürek parçalaya
Aşktı bizdeki onlardaki mantık
Onlardan yana çıktı kahpe felek
Birer kalp bıraktılar bize kırık
Ömrümüzce gözyaşı döktürecek
Onu seviyor muyum? Bu soruyu yine yanıtlamaya cesaret edemedim, yani tekrar, hatta yüzüncü kez kendime ondan nefret ettiğimi söylemek bana daha iyi geliyordu.
Tereddüt ettim, sonra uzanıp küpeleri aldım. Hatırladığım gibi dokunuz dokunmaz serinliği ve pürüzsüzlüğünü hissettim. Gri ve beyaz hatlarından koca bir dünya yansıyordu.