"Bir an taşın serinliğini duyuyor parmaklar
Ve taşa geçiyor gövdenin sıcaklığı"
Yorgo Seferis
Ve ruh kendini tanıyacaksa eğer yine bir ruhun içine bakmalı...
•Mithistorima|Yorgo Seferis
Andromeda
yeniden açılıyor göğsümdeki o yara
yıldızlar kaybolarak gövdemle birleşirken,
ardından ayak seslerinin yayılırken sessizlik.
yıllara gömülen bu taşlar,
nereye sürükler beni de birlikte?
denizi, denizi kim kurutabilir?
görüyorum her tanda doğanı, akbabayı çağıran elleri,
ben, acılarımla benim olan bu kayaya bağlı,
görüyorum ölümün karanlık erincini soluyan ağaçları
ve durgun gülümsemelerini yontuların
uyku bir ağaç gibi sarmıştı seni yeşil dallarla,
sessiz ışıkta bir ağaç gibiydi soluman,
yarı saydam kaynakta yüzüne baktım:
gözlerin yumulu, kirpiklerin sulara sürtünüyordu.
elim elini buldu yumuşak otlarda,
bir an nabzını tuttum ve bir başka yerde duydum acısını yüreğinin.
çınarın altında, su boyunda, defneler arasında
uyku yerinden oynatıp,
Bundan başka bir şey değildi aşkımız:
gider,dönerdi gene ve bize
gözleri kapalı,uzak çok uzak
mermerleşmiş bir gülümseme getirirdi
yitik sabahın otunda
garip deniz kabuğu
ruhumuzun inatla açıklamaya çalıştığı.
Bundan başka bir şey değildi aşkımız:
sessizce yoklardı çevremizde ne varsa,
açıklamak için ölmek istemeyişimizi
bunca coşkuyla.
Ve tutunduysak başkalarının bellerine,
var gücümüzle sarıldıysak boyunlarına,
soluğumuz karıştıysa
bir başkasının soluğuna,
ve yumduysak gözlerimizi, bundan başka
bir şey değildi:
bu derin acıydı yalnız, tutunabileceğimiz,
kaçışımızda.
Denize yakın mağaralarda
günlerce gözlerinin içine baktım,
ne ben seni tanıdım, ne de sen beni.
Yorgo SEFERIS
Biraz daha dayansak
Göreceğiz çiçeklendiğini bademlerin
Güneşte ışıyan mermerleri
Denizi, kıvrımlı dalgalarını denizin.
Bizim ki bir şeyimiz yoktu, barışı öğreteceğiz onlara.
Yıllara gömülen bu taşlar,
Nereye sürükler beni de birlikte?
Denizi, denizi kim kurutabilir?
Yeniden açılıyor göğsümdeki o yara
Yıldızlar kaybolarak gövdemle birleşirken,
Ardından ayak seslerinin yayılırken sessizlik.
Taşıyoruz omuzlarımızda ağırlıklarını
Nasıl öleceklerini artık bilmeyen dostlarımızın.
Bir an nabzını tuttum
Ve bir başka yerde duydum acısını yüreğinin.
Işıkta üç kırmızı güvercin
Alınyazımızı çiziyorlar ışıkta
Renkleriyle davranışlarıyla
Sevdiğimiz kişilerin.
Yeniden açıldık denizlere kırık küreklerimizle.