Yanmış kül olmuş cesetler, parçalanmış kafası kopmuş bebekler, sağa sola saçılmış organlar...
İsrail bugün güvenli bölge ilan edilen çadırkenti vurmuş. Ben artık ne diyeceğimi bilmiyorum. Bir şey demek de istemiyorum. Bir şey yapmak istiyorum. Artık sesimiz çıksın. Artık durduralım şu iğrenç mahlukları...Ben artık yumruğumu sıkmaktan yoruldum. Vallahi... Billahi...Kendimden utanıyorum.
Ben bu pasiflikten, elimden bir şey gelmemesinden, tembelliğimden, ikiyüzlülükten, nefsime uymaktan, olanları sadece izlemekten yoruldum. Ben bu acizlikten yoruldum. Kendimden yoruldum...
Şu saatten sonra daha farklı çalışmak istiyorum. Daha fazla çalışmak, severek çalışmak, yorularak çalışmak...Artık çekinmek istemiyorum. Bunun hesabı bana bize sorulacak. Ben bu çetin hesabı bu halde kaldıramam. Halimi değiştireceğim inşallah.
“Onlar sizde sertlik ve üstün gayret görsünler. Bilin ki, Allah (kötülükten ve adaletsizlikten) sakınıp korunanlarla beraberdir”
(Tevbe, 123)
Ben yatmaya gidiyorum. Evet yatmaya... Çünkü yarına çok işimiz var...