❝ Hayatımın sonuna kadar aynı yerde kımıldamadan oturacağım, dedi. Herkes istediği kadar koşsun. Beni anlayacak insan, oturduğum yerde de beni bulur. Oturacağım ve bekleyeceğim. ❞ diyordu 
Oğuz Atay 
Tutunamayanlar kitabında... Sonra bir şeyler oldu belli ki... o da anladı kimsenin kimseyi anlamayacağını ve ❝ Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: Nasıl? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? ❞ dedi 
Tehlikeli Oyunlar'ında...
Ben böyle detayların hastasıyım :`)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.