Ne olacak kime ne?
Bir yerimizden yakalanmışız işte;
Anlamak en yapışkan yükü bu hayatımızın
yangında ilk yakılacak!
Zihnin hayaletler doğuran arsız gebesi
sırat’ta ilk atılacak! 
Alper Gencer
Sabah Namazı Zinciri 24
Sabah namazı, ciddi bir şekilde, günahlar yüzünden ertelenir. Ağır günahlarımızdan istiğfar edeceğiz, etmeliyiz. Günahlar varken krikomuz o yükü kaldıramaz, yükü biraz hafifletelim. Faiz varken sabah namazı gelmez; ikisi bir arada ne yapacaklar zaten! Piyango, zina bunlar varken kalksan da kıldırtmaz Allah.
Bu ağır tonajlı hataları atacağız.
GÜN SABAH İLE BAŞLAR
Nureddin Yıldız
“Sen insanı ne sandın, “dağların sırtında taşıyamadığı yükü - O kalbinde taşıyor!”
içimde bir dert var, belki söylesem rahatlayacağım; fakat derdin ne olduğunu da bilmiyorum. Belki tokum ve sıcak bir yuvam var. O halde bu sıkıntı nerden çıktı? İnsanın mayasında bir sıkıntı mı var yoksa sadece yirmi birinci yüzyılın yükü mü bu üzerimde hissettiğim?
5. BENİM OL
5. BENİM OL
İnsan kaç kez sever. Kaç gönüle konmak ister. Hayatın zorluklarına dayanırken, sevdanın yükü daha çokken ne kadar izah ederim bilemem. Bir bakışla yola ne kadar çıkılır. O bakan gözler çoğalır. Mutluluk merdiveni çoğalır.
İnsan unutu verir zamanla sevgiyi. Monoton hayat bazen istemsizce çelme takar. Bir gün bir yerlerde tökezleyince. Eğer kaybettiyse farkına varır. Sevda tekrar yüzünü gösterir.
Sevginin hazzı yüksektir. Hep onu görmek ister. Onunla yaşamak ister. Onca şarkı o sevgiye yazılır. El sallayan, vedalaşan mendilleri hatırı çokmuş eskilerden. Biz yaşamadık dersek ayıp olur.
Bu devirde eksik olan şıpsevdi sevmelerin çok olması. Hızlı tüketirken, sevgileri de hızlı eritilir sandık.
Oysaki çok şeyler yazdık. Çok zamanlar harcadık. Gecemizi gündüzümüze kattık. Gözyaşları akıttık. Sıcak ellere kavuştuk.
Ve
Onur kattık.
İnsan sevdiğini bulunca bir beni sev, benim ol der…!
Gidenlerin ve kalanların hikayesi…!
Bir hüzün gibi yanıp sönen
Şüphe bulutu gibi bir an geciveren
Bir devrin aynalarinda yabanci
Sakli ruhlarimiza kör
Bedenlerimize nankor bir hafizadir
Gelip geçen günlerin ardından
Bir un gibi birbirine karışan
Biçimsiz korkular karışır yüreklere
Yoksunluktur aşk dediğin!
Bir yanın eksik kalır geceler boyu, aldığın nefes yetişmez, sokak çocukları gibi dışarıda üşür yüreğin
Kaybetmektir aşk! Egonu, gururunu, kimliğini bir hırsızın ellerine gönüllü bırakmaktır. İsteyerek bencillikten vazgeçmektir. Omuzlarındaki tüm yükü atarak, avare gülüşlere uyanmaktır düş sabahlarında. Hiç fark etmeden nelerden vazgeçtiğini,