Hayatın kasırgası içinden birkaç fikirle çıktım ben, duygu aramayın. Uzun süredir kalbimle değil kafamla yaşıyorum zaten. Kendi tutkularımı ve davranışlarımı dikkatle inceliyorum, ilgiyle ama hep dışarıda kalarak. Benliğimde iki kişi barınıyor. Bunlardan biri, kelimenin tam anlamıyla yaşıyor, öbürü ise onu yargılıyor.
Sayfa 159 - Can Sanat YayınlarıKitabı okuyor
"Ama insan bir şeye kesinlikle inanıp inanmadığını nerden bilebilir? Üstelik sık sık duyularımızın aldanışını, mantığımızın yanlışını inanç saymaz mıyız?"
Sayfa 186 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Delikanlıyken durmadan hayal kurardım; ele avuca sığmaz, doymak bilmez hayal gücümün biçimlendirdiği bazen kararan, bazen pırıl pırıl yanan görüntüleri nasıl severdim! Onlardan geriye ne kaldı? Korkunç bir rüyayla cebelleşmenin bitkinliği gibi bir bitkinlik ve pişmanlıklarla dolu silik bir anı. Bu boş çabada, gerçek hayatın can damarı sayılan ruh ateşini, irade direncini tükettim. Hayata, onu bütün ayrıntılarına kadar kafamda yaşayarak atıldım ve tıpkı önceden okunmuş bir kitabın kötü bir taklidini okur gibi bunaldım, tiksinti duydum."
Sayfa 182Kitabı okudu
“… kötü bir huyum var benim. Artık böyle mi yetiştirildim yoksa Tanrı mı beni böyle yarattı, orasını bilmiyorum. Bildiğim tek şey şu: başkalarının mutsuz olmasına sebep oluyorsam, bilin ki ben onlardan daha az mutsuz değilim.”
Sayfa 46 - Can Yayınları, 13. Basım, Aralık 2002, İstanbul
“… insan kurşunların vızıldamasına bile, yani kalbinin çarpıntısını gizlemeye bile alışabilir.”
Sayfa 38 - Can Yayınları, 13. Basım, Aralık 2002, İstanbul
Belki yarın öleceğim!... Dünyada beni tam olarak anlamış hiçbir yaratık kalmayacak.
Kendimi dünyadaki öbür insanlardan daha iyi, daha güçlü hissedebilseydim, mutlu olurdum; herkes beni sevseydi, kendimde sonsuz bir sevme yeteneği bulurdum.
Sayfa 124 - CanKitabı okuyor
Kadınlar ancak tanımadıklarına âşık olurlar
Üzücü şeyler gülünç geliyor bize, gülünç şeylerse hüzün veriyor; doğruyu söylemek gerekirse, genellikle, kendi benliklerimizin dışında kalan her şeye karşı oldukça kayıtsızız.
Bir delikanlının, insanların davranışlarına ve duygularına arkasından baktığı pembe tüller yırtıldığı için en güzel umutlarını, düşlerini kaybetmesi çok üzücü; ama eski hayallerin yerini daha kalıcı, daha tatlı hayaller de alabilir.
Eski dostlukları unutanlardan adama hayır gelmez
Başkalarının mutsuz olmasına sebep oluyorsam, bilin ki ben onlardan daha az mutsuz değilim. Tabii ki karşımdakileri rahatlatan bir şey değil bu ama bir gerçek.
Başka birinin acılarının ya da sevinçlerinin kaynağı olmak -hak, söz konusu değilken- gururumuzu bundan çok besleyen bir şey düşünülebilir mi?
Sayfa 124 - CanKitabı okuyor
...Doğrusunu isterseniz insan ruhunun yalnızca mutluluk istediği, yüreğinin birini büyük bir güçle, bir tutkuyla sevmeye ihtiyaç duyduğu dönemi atlatmıştım ben. Şimdilik, bütün isteğim sevilmek, hem de az kimse tarafından: Ara sıra tek bir daimi bağlılığın bile yeteceğini düşünmüşümdür- kalbin acınacak bir alışkanlığı!
Sayfa 107Kitabı okuyor