Həyatınıza istədiyiniz deyil, ehtiyacınız olan insanlar gəlir. Sizi əzəcək, zərərsizləşdirəcək, xətalarınızı göstərəcək, gözləntilərinizi qarşılamayacaq və qəflət yuxusundan oyanmanıza səbəb olacaq insanlar gələr.
İşin acı tərəfi isə budur;
Siz əksiksiniz və istəyərsiniz ki, biri gəlib sizi tamamlasın. Elə bir şey olmayacaq. Sizi kiminsə gəlib tamamlamasını, bütünləşdirməsini gözləməyi buraxmalısınız..
Yola çıxmalı, xeyir dua etməli və oyanışa keçməlisiniz. Oyanışa keçsəniz onsuzda sizi oyandırmaq üçün birinin gəlib aldatmasına ehtiyacınız qalmaz.
İNSANLARIN SİZƏ BİR ŞEY VERMƏSİNİ, SİZİ TAMAMLAMASINI GÖZLƏMƏYİN..
İnsanları tamamlamağa, əlinizdəkiləri paylaşmağa niyyət edəcəyiniz təqdirdə sizinlə paylaşan və ya sizi tamamlayan insanlar gələcəkdir.
Demək ki, hər kəsin əslində bir izləmə saatı, olma saatı, etmə saatı var. Hər insanın bir reaksiya vaxtı olduğunu, standart bir insan tipi olmadığını qəbullanın.
Bülent Gardiyanoğlu ilə "hər şey həqiqəti görməklə başlar" kitabı vasitəsilə tanış olmuşdum. Kitab həyatın yorucu və bir o qədər də incidici mərhələsində önümə çıxmışdı. Beləliklə, yazarın ölkəmizə gəlməsi və bu kitabın imza günü olacağı xəbəri ilə kitabı tələm-tələsik əldə etmişdim. Gec mütaliə edib bitirsəm də mənim üçün yenə də faydalı bir kitab və mövzu oldu. Xülasələşdirmək lazım gəlsə həyatın çətin periodundan keçən kimsələr yazarın qələmi ilə gedişata başqa baxış bucağı kəşf edib, yenidən başlamaqda stimul qazana bilər.
Oxuyacaq olan kimsələrə xoş mütaliələr diləyirəm!
:)
Öncə özünüzü toplayın. Sifariş dəftərindəki kimi bir sevgili tapmağa çalışmaq yerinə öz fərqindəliyinizi təmin edin. Mükəmməl insan yoxdur. Doğru frekansda olub doğru frekansda insanlarla bir araya gəlməniz lazımdır.
Münasibətlərdə ya da işinizdə öncə xəyalları olan məhsuldar bir insan olub-olmadığınıza baxın. Əgər özünüzü tanımırsınızsa həyatınıza daim deyinən bir insan çəkər həyatınız boyunca evin içində bir-birinizi didərsiniz.
Özü də mən günü-gündən görürəm ki, əzizim, özgələr haqqında özü kimi mühakimə yürütmək necə də axmaqlıqdır. Mən başım özümə həddən artıq qarışdığından və qəlbim fırtınalarla dolu olduğuna görə özgələrin öz yolları ilə getməsini istəyirəm, kaş onlar da məni öz yolumla getməyə qoyardılar...
—Belələri həyatı həm özləri, həm də başqaları üçün cəhənnəmə çevirir, fəqət,-dedi,- dağı aşmalı olan səyyah kimi gərək cəfaya qatlaşasan; təbbi ki, ortada dağ olmasaydı, yol da rahat və qısa olardı; lakin o ortadadır və onu aşmaq lazımdır!..
Bu paragrafta durup şöyle düşünebilirsiniz: Düşüncelerin "pratiği" yapılmaz. Ama yaparız. Sabah gözümüzü açtığımız andan
gece yumduğumuz ana kadar. O kadar uzun süre ve sürekli biçimde yaparsın ki pratik yapma eylemi bilincinin ötesine geçer. Rüya durumundan ve bilinçaltından düşüncelerin de pratiğini yaparsın. Bu düşünceleri "sen" olarak etiketleyebilirsin, ama onlar "sen" değiller.
Sen düşüncelerini düşünensin, düşüncelerin kendisi değilsin.