"Bu... bu... harikulade! Ama sürüde seni hiç görmedim. Sen kimsin?"
"Bana Jon diyebilirsin."
Sayfa 141
Martı Anthony, birçok genç kuşun yapmaya başladığı gibi kendi yoluna koyuldu, Martı Jonathan isminin etrafını sert bir kabuk gibi kaplayan saran âdetleri ve merasimleri reddetti. Bu kuşlar, hayatın anlamsızlığından ötürü üzülüyorlardı üzülmesine ama en azından kendilerine karşı dürüst davranıyorlardı ve hayatın anlamsızlığıyla yüzleşebilecek kadar cesurlardı.
Bir akşamüstü, Anthony denizin üzerinde kanat çırpıp dalgınlıkla hayatın boş olduğunu düşünüyordu. Boş demek anlamsız demek olduğundan, yapılabilecek tek doğru hareket okyanusa doğru pike yapıp boğulmaktı. Bir yosum gibi anlam ve neşeden yoksun bir şekilde var olmaktansa, hiç olmamak daha iyiydi.
Sayfa 130
Bu gürültülü bir devrim değildi, ne haykırışlar, ne de sallanan pankartlar vardı. Ama Martı Anthony gibi henüz yetişkinliğin tüylerine erişememiş bireyler, soru sormaya başlamıştı.
Sayfa 126
Okur Takip Önerileri
"Off Fletch, tabii ki sevdiğim bu değil. Kin, nefret ve düşmanlığı sevmekten söz etmiyorum ben. Gerçek martıları, onların her birinin içindeki güzellikleri görmeye çalışmalı, bunu onların da görmesine yardımcı olmalısın. Sevgiden kastettiğim şey bu benim. Bu işin sırrını çözdün mü, gerçekten sevebilirsin."
Sayfa 107
Orada hâlâ, sınırlarını aşmaya çabalayan, bir lokma ekmek için teknelerin etrafında dönüp dolaşmaktan öte, uçmanın gerçek anlamını bulmaya çalışan bir martı var mıydı, merak ediyordu. Belki de sürünün yüzüne gerçekleri haykırdığı için dışlanmış bir martı bile vardı.
Sayfa 75