Öncelikle yazarların podcastlerini dinlediğim ve korku kültürüne hakim olduklarını düşündüğüm için öykülerden beklentim oldukça yüksekti. Bu yüzden çok tatmin olmamış olabilirim. 3 öyküye ayrı ayrı bakacak olursak; (Spoiler içerebilir)
Demokan Atasoy'un öyküsü bence çok havada kaldı ve sonuyla asla tatmin etmedi. İki saat şu bıçak böyle bu bıçak şöyle okuduk ve birtakım vampirler öldürüldü. Sonunu anlamamış olma ihtimalim bile var ama kafayı yormaya değeceğini de düşünmedim.
Işın Beril Tetik'in öyküsü abartmıyorum, dilinden ötürü Watpadd'den fırlamış gibiydi. Yanlış hatırlamıyorsam birkaç yerde yazar mı karakteri tanıtıyor karakter kendini mi tanıtıyor anlamadım. Aslında güzel ters köşeler komik kısımlar yok değildi. Çok güzel bir öykü olabilecekken nedense olmamış bir şey okuduğumu düşünüyorum.
Galip Dursun'un öyküsü de yine aynı hayal kırıklığını yaşattı. Birtakım cinsel münasebetler okuduk okuduk ve meğer o kadın dayımın yanındaki kadınmış. Yine de akıcılığı ve dili sayesinde diğerlerinden daha iyi bir öykü olduğunu düşünüyorum.
Eğer üç öyküyü beğeni sırasına koyacaksam sondan başa doğru gider. Hangi kulvarda diye sorarsanız gizem veya merakla okuyup sonunu getirme konusunda bu sıraya koyarım. Zaten öyküler mizah-gizem kategorisinde yazılmış diye yorumladım. Korku-gerilime dair pek bir şey göremedim. Bunu dikkate alarak okumak lazım. Tabi bu benim beklentimdi podcastten dolayı. Tanımayanlar böyle bir önyargıda bulunmayacaklardır diye düşünüyorum.
