Zezé ve Portuga 2
"Güzel bir köşe var. Yiyecek birşeyler götürürüz. En çok ne istersin?"
"Seni Portuga"
"Ben salamdan, yumurtadan muzdan sözediyorum.. "
"Her şeyi severim. Evde yiyecek bir şey bulduğumuz zaman sevmeyi öğrendik "
Sayfa 167Kitabı okudu
yürümek ve zeze (küçüğümü kimse üzmesin)
pandemi döneminin bana kazandırdığı en büyük alışkanlık oldu yürümek.. evden koşarcasına uzaklaşırken, birden ayakların arzularına kapılmak ve akşamın kimi zaman ayazını, kimi zaman da dolunayın parlaklığını içimde hissederek yürümek.
sonra bunun yanına bir güzellik daha kattım; Storytelden bir türlü zaman yaratıp okuyamadığım kitapları dinlemeye başladım. Hatta bu yolla dinlediğim ilk kitap; "Yürümenin Felsefesi" oldu.
kaç defa okunsa etkisi geçmeyecek, her defasında farklı tat alınacak kitapları da canlandırma şansı verdi bu uygulama bana. sanıyorum 2 hafta önce bir baktım ki Mert Fırat, Şeker Portakalı' nı okumuş. İkisinin birleşimi düşüncesi bile beni heyecanlandırırken, dinlerken aldığım hazzı az çok tahmin edersiniz.
İlk çocukluğumun Zeze'si Mert Fırat ile canlandı, beni hem onun hem de kendimin çocukluğuna yaklaştırdı; hayal kırıklıkları, minik sevinçler, çokça yalnızlıklar. Anladım ki çocukken ne isek; büyüyünce az çok onun yansıması oluyoruz; "çocukluğunuza inelim tabiri" kesinlikle boşuna değil.
Bu sabah bitirdim..Portuga'nın kaybının ardından gelen duygu yoğunluğunu bu yaşımda bile kaldıramadım; zaten kirpiklerimin ucunda hazır kıta bekleyen göz yaşlarım hücum ettiler yüreğimden.. tutmadım, tutamadım..
büyümek hep zor gelmiştir bana; belli ki zor gelmeye de devam edecek... hele ki kendine bir çocuk arkadaş yaptığını sanırken, kırmızı bisiklette yine tek başına ve yine o yalnız çocuk olduğunu anlamak..
