Sürpriz dolu bir kitap bu. Kitabı Kartal Kitap Fuarında epona standında gördüm. Okuması zevkliydi: dile, kurguya gösterdiği itina zaman zaman Faruk Duman seven bir yazar okuduğumu düşündürdü bana. Burada bir öykünme varsa veya yoksa ve bu tarz yazarın kendi buluşu ise- bu dil oyunları, küçük yazar imzaları vb- her iki durumda da yazarın şahsi tarzı öne çıkıyor. Bu tarz esere yakışıyor. Karakterleri, kişileri onların içinde bulunduğu, yaşadığı olaylar, durumlar, ruh halleri içerisinde elinden geldiğince birbirinden farklı tekniklerle, söyleyiş biçimleriyle, üslûbu öne çıkaran bir tarzda anlatma ısrarı asla zorlama değil, kesinlikle esere uyuyor ve yazar kesinlikle bütün hikâyelerde birbirine bir şekilde uyan bir dil kullanımı ve bir üslûp koyabiliyor ortaya. Bu öyle bir şey ki hikâyelerdeki bu iskeleti, çatıyı birbirine eklemlenirr şekilde görebilmek, bunu hissedebilmek mümkün, sanki hikâyenin kendisinden çok bu dil oynamaları, üslûp farklılıkları ile bir yapı kuruluyor gibi, ve yazar sanki bütün bu farklılıklardan oluşan ahengi görüp duymamızı istiyor bizden. Kendi adıma çok keyif aldım, yazarı tebrik etmek gerek.
