"Hatırlar mısın ne güzel günlerdi?" "Şurada ne eğlenmistik?" "Eskiden burada sabaha kadar oturur konuşurduk." Artık sürekli eski anılardan bahsediyoruz. En candan bildiğimiz dostumuza, ailemize, arkadaşlarımıza, muhtemelen evliler eşlerine.. Yeni anılar yaşayamadığımız için eski anıları konuşuyoruz. Eskiyi çok özlüyor ama insanlar aynı olmasına rağmen yeni ve güzel anılar yakalayamıyoruz. Makarnamızı hasladığımız 15 dk bile çok geliyor 3 dk içinde hazırlanan kolay şeyleri seçiyoruz:) Sabaha kadar süren çay sohbetlerinin, eğlenceli rakı masalarının yerini iş çıkışı yapılan bir bira, bir kahve buluşması alıyor. Aynı tad mı? Asla.
Hani hep derler ya yemek kısık ateşte uzuuun uzuuuun pişerse tadı güzel olur diye. Her şeyin uzunca vakit ayrılanı güzel oluyor. Peki gün 24 saatse,imkanlar değişmediyse, insanlar aynı ise nedir değişen? Aynı ev, aynı oda, aynı rakı, aynı çay, aynı aile fertleri, aynı dostlar.. Hepsi aynı. Nedir peki değişen? Merak ediyorsanız bence okuyun..
Çocuk kitabı olarak basıldı çünkü çocukların vakti vardı. Ama istatistiklere göre 24-35 yaş arası daha çok okumayı seçmiş. Çünkü hepsi merak etmiş. Acaba neydi değişen?
