Hayatım boyunca hiçbir kitabı iki kez okumadım. Ama bu kitap benim için bir ilk oldu. Okuduğum günden beri tekrar okumak istedim. Gerçekten bir yeralti hayatı yaşıyordum o vakitler , olayın kahramanı ile çok benzer olmasa da yakınlıklarımız vardır.
Şu vakitler yerüstüne çıktım mi? Elbette hayır. Artık bosverdim ve bu bosvermis adam olarak okudum bu kez de.
Bu olaydaki kahraman aslında bir kahraman da olması gereken hiçbir özelliği barındırmıyor. Ve bu yüzden bize samimi geliyor. Yani bizim sokakta görsek yolumuzu değiştirip, Allah'ın balicisi diyeceğimiz bir tipe bu kitap aracılığı ile saygı duyuyoruz.
19. Yy gitmektense çağımızda da , aydın ama bir halta yaramamış , çocukluk tramvaları ile tüm hayatı kararmış o insanlardan çok olduğunu bilmek gerekir.
Bir diğer husus ise , tarihte yazılmış tüm kitaplarda (abarmiyorum ) bu karakterden az da olsa mevcuttur ama yazarı bunu bize genellikle çok iyi yansıtmaz ya da olayları farklı yorumladığı için biz o kitaplardaki açıları ve yabancılaşmayı değil başka detayları görürüz.
Her neyse bu kitap benim anayasam , benim yazarı olduğum ve benim en yakın arkadaşlarımdan biridir. Benden yüz yılı aşkın süre önce yazılsa da bu gerçek değişmez. Bu kitap benimdir...
