Oya Baydar bu kitabında, duygu yoğun anlatımıyla yaşamından kesitleri aktarmış. Çocukluğu, anne ve babasıyla ilişkisine dair hatıraları, siyasi anıları, gözaltına alınmalar, yakınlarının ölümleri, sürgün yılları, hayvan ve doğa sevgisine dair bir çok anısını okuma şansı buluyoruz.
Benim için en çok akılda kalıcı ve etkileyici sahnelerden birisi, Doğu-Batı Almanya arasındaki duvarın yıkılışını anlattığı bölüm. Duvar 30 yıl kadar sosyalist ve kapitalist sistemlerin arasındaki ayrımın simgesi olmuştu. Duvar yıkılınca, parçaları hatıralık eşya olarak satılmaya başlanır. Talep artınca, parçaların fiyatları da yükselir. Küçük parçalar 5 Mark, büyük parçalar 10 Mark'a alıcı bulmaya başlar. :) Sosyalist blok için önemli bir simge olan bu duvarın, serbest piyasada alıcı-satıcı bulan bir ticari nesneye dönüşmesi bence çarpıcı bir sahneydi.
Yazar, Suriye'li göçmen çocuklara duyarlılığını, doğuya gittiğinde oradaki halkla konuşmaları ve gözlemlerini, gençlik yıllarında enternasyonel'deki çalışmalarını da anlatıyor bu kitapta.
Bu söyleyeceğim mutlak doğrudur diyemem tabi ama kitapta anlatılanların bende bıraktığı his; yıllarca uğruna mücadele edilen ideallerin bir sonuca ulaşamaması, biraz vazgeçiş, buna bağlı biraz hüzün ve bir çeşit veda gibi hissettirdi bana. Belki de yazarın hiç böyle bir söylemi yoktur, bilemiyorum. Sadece bende bıraktığı his böyle.
