Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Sevda Sivas
Sevda Sivas
@Sevdaa20
Ve insan kanatlarından ayrılır bir gün.
Öğretmen
Lisans
26 okur puanı
Ocak 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Mutluluk negatif, acı pozitiftir.
Kısa kitaplardan hep korkmuşumdur. Nitekim bu kitap da beni yanıltmadı. Hele bir de felsefi bir dille yazılmışken. Birçok cümleyi defalarca okudum. Durup düşündüm. Ve vay be böyle mi düşünmemiz gerekiyormuş dedim.
Hayatınızın bir noktasında bu kitabı mutlaka okuyun. Kitapta bahsedilen bir şey mutlaka bir yerden hayatınıza dokunacaktır. Ve o nokta da mutluluğa bakış açınız daha doğrusu mutluluk diye adlandırdığınız şey tam tersi yöne evrilecektir.
Mutlu olmak ve Mutluluk kavramları üzerine öyle yorumlar getiriyor ki yazar hiç bu noktadan düşünmemiştim diyorsunuz. Mutluluk zannettiğimiz şeylerin aslında gerçek mutluluk olmadığını, acı çekiyorum bu üzücü bir durum dediğimiz şeylerin aslında mutluluk kaynağı olduğunu, en güzeli de şu olursa ya da bu olmazsa mutlu olurum düşüncesinin ne kadar yalnış ve gereksiz olduğunu öyle bir anlatıyor ki yazar insan bir afallıyor.
DUNE EVRENİ ÜÇÜNCÜ KİTAP
Dune evreninin üçüncü kitabı...
Muad Dib çöle yürümüş ve aradan dokuz yıl geçmiş. imparatorluğu Alia yönetmektedir. Çölün büyük bir kısmı artık yeşildir ve su sıkıntısı azalmıştır. Hatta bütün geleneklerine sıkı sıkıya bağlı Fremenler bile değişmiştir. Damıtıcı giysileri çok tercih etmemekte , eskiden su israfı olarak gördükleri davranışları
Sabahattin Ali'nin; Değirmen, Kağnı, Ses ve Yeni Dünya isimli kitaplarından alınan öykülerin yer aldığı kitap Kamyon.
Sabahattin Ali'nin öykücülüğüne gelirsek ;
Herkesin bildiği üzere Maupassant tarzı öyküler yazar. Öykülerinde naturalizmin izleri de kendini gösterir.
O halkçı sanat anlayışıni benimsemiştir ve bu doğrultuda eserler meydana getirmiştir. Bir tezi savunmak için değil olayı yaşatmak bunu okuyucuya hissettirebilmek için yazar. O Anadolu halkını olduğu gibi anlatır. Eserlerinde hiçbir taraf tutmaz, acıma, üzüntü duygularına yer vermez.Bu yönüyle diğer Anadolu öykücülerinden ayrılır.
Kısaca Sabahttin Ali sonuçta. Okuyun , tavsiye edin, okusunlar :)
Okur Takip Önerileri
"Paris'te günlerce havagazlı bir apartman aradı . Championnet Caddesinde buldu aradığını; 9 Nisan 1951 günü dairesine kapandı ve bütün delikleri tıkadıktan sonra gaz musluğunu açtı . Ertesi gün ziyaretine gelen bir dostu, onu mutfakta yerde yatar buldu. " diye anlatıyor Sadık Hidayet'in yakın arkadaşı Bozorg Alevi.
Hidayet,
Yaşlı ve etrafındaki kalabalıkta yapayalnız kalan bir adamın hikayesi.
Yıllarca karısı ve kızı için çalışıp didiniyor fakat karşılığında gördüğü küçümseme ,görmezden gelinme, hor görülme, dikkate alınmama. Yaşlı adam en sonunda içine kapanıyor ve bu keder, hastalığı ile birlikte onu günden güne eritiyordu. Ve en sonunda "kalbi artık yaşlı adama acı çektirmeye son vermişti. "
Eser bana biraz da İvan İlyiç'in Ölümü eserini anımsattı.
Okumaya başlayınca bir solukta bitireceğiniz bir eser. Zweig bunu hep yapıyor. Yazarın müthiş bir yeteneği var. Kalemine çok hakim bir yazar .
Zweig'in hangi eserine kötü bir yorum yapılabilir ki ? Büyük bir Zweig hayranı olarak bu eserinde de dil ve betimlemelerle harikalar yaratmış yazar. Hangi konuda eser yazarsa yazsın dili bu kadar güzel kullanması , yaptığı o betimlemeler , konuyu okuyucuya sanki kahraman okuyucu gibi yansıtması inanılmaz bir başarı.
Yazdığı novellalarda o kadar çok duygu ve mesaj birlikte veriliyor ki yazara hayran olmamak elde değil zaten.
Kendisi en sevdiğim modern klasik yazarlarından bu yüzden.
Evet, kitabın konusuna gelirsek genç bir adamla patronunun karısı arasındaki yasak aşkı anlatıyor. Bizim toplumumuzda pek hoş karşılanacak bir konu değil elbette . Ama yazarın anlatımı bu eksi durumu bertaraf ediyor bence. Bu iki aşık arasına önce iş sebebiyle sonra da Birinci Dünya Savaşı ile birlikte 9 yıllık bir ara giriyor. Tekrar bir araya geldiklerinde adam aynı adam, kadın aynı kadın olarak mı kalıyor ? İste eser bu 9 yıllık süreyi ve kahramanlarımızın bu süre zarfında geçirdikleri ya da gecirmedikleri değişimi muazzam bir dil ve akıcılıkla anlatıyor.
Zweig'ın eserlerini okuyunuz ve okutunuz :)
Roman, Mars'a yapılan keşif uçuşlarını ve bu keşiflerde kaptanların ve roketlerin Marslılar tarafından bertaraf edilmesini anatmakla başlıyor. Üç keşif denemesinden sonra dördüncü roket başarıya ulaşıyor ve insanlar Mars'a yerleşmeye başlıyor.
Mekan, Dünya yerine Mars fakat sorunlar Dünya'nın sorunları. İnsanlar, Dünya'nın çarpık ve açgözlü düzenini Mars'a da taşıyorlar. Biliminsanlarından ve Dünya'daki baskı ve zorbalıktan kaçan insanlardan sonra politikacılar, din adamları vs. de Mars'a gelip Dünya'daki düzeni orada da kuruyorlar. İnsanlar birnevi kaçtıkları ortamı orada yeniden inşa ediyorlar.
Kitapta Poe ve User Evi göndermeleri çok iyi ve yerinde olmuş. Bu bölüm oldukça hoşuma gitti.
Fakat genel olarak benim için oldukça sıkıcı bir kitaptı ve bir türlü ilerlemedi desem yazara saygısızlık etmiş olmam umarım. Onun için okuyun ya da okumayın diye bir öneride bulunamıyorum.
Son olarak kitapta çok fazla yazım yanlışı söz konusuydu. Okurken beni hayli rahatsız etti. İthaki bu konuda özenli bir yayınevidir ama gözden kaçmış sanırım.
Beckford'un cehennemi kabuslardır.
W. Beckford, Abbasi halifesinin trajik öyküsünü üç gün üç gece de Fransızca yazmıştır.
Vathek, sınırsız güce ve ihtişama ulaşmak için akıl almaz kötülükler yaparak Yeraltı Ateşi Sarayı'na ulaşmaya çalışır.
Emir Fahreddin'in güzeller güzeli kızı Nurunihar da Vathek gibi bu büyük güce ulaşma arzusundadır ve nişanlısı ve saf sevgi sahibi Gülşenruz'u bile bu uğurda feda edip Vathek ile yola çıkar.
Nurunihar'ın " ... bu hanımdan sonra yaratılmış en korkunç varlığın Simurg'un yuvasına bile tırmanmaya varım " derken bahsettiği hanım da Vathek'in annesi Karathis. Kitaptaki en korkunç , en kötücül karakter. İblisin karşısında bile etkilenmiyor. Vathek'in bu yolda ısrarla yürümesine de sebep olan kişi.
Hikayenin sonunda kahramanlarımız İblis'in sarayında hak ettikleri sonu buluyorlar ve sağ elleri sonsuza kadar tutuşturulan kalplerinin üzerinde kalıyor. Bundan sonra da birbirlerine kin ve nefretle bakıyorlar. O çok büyük aşkları da yok oluyor.
Kitapta İslami ögelere, din adamlarına, peygamberlere, mistik unsurlara yer verilmiş. Kitap masal tadında başladı ve bitti. Akıcı, hızlı okunan bir kitap. Dini konularda verilen bir çok mesaj anlaşılabilirdi fakat kitapta yer alan sofular, binlerce basamaklı merdivenler, ellerinden Kur'an'ı bir an olsun bırakmayan cüceler, yüksek kubbeler, değişen harfler, sağ elin yanan kalbin üzerine tutulması vb. ögeler İslâm'da belirli bir anlam taşıyor olabilir. Bu konuda uzmanlığa sahip kişiler bunları çok daha iyi yorumlayabilir.
Son olarak, masum Gülşenrûz ebediyen çocuk ve mutlu kalmana çok sevindim.
Zamansız kitap
Brahman oğlu Siddhartha,
Kendi içindeki susamışlığı gidermek için her yolu denemiş, her kılığa girmiş, her yaşantıyı deneyimlemiş ve sonunda "ben" olgusunu çözümleyebilmiş biri.
Bu kitapla ilgili söylenecek çok şey varken bir o kadar da yok aslında. Kısa kitaplara hep imtina ile yaklaşırım ki bu kitap onların nirvanası.
Hayatımızın çeşitli olgunluk yıllarında değişen düşüncelerimiz, hislerimiz, bakış açımız ve benlik arayışımız felsefi bir şekilde işlenmiş. Hesse, Budha inancından bahsetse de temelde "hangi dine mensup olursak olalım sorgulamayı bırakmayalım, bir öğretiye körü körüne bağlanmayalım" mesajını içimize kazıyor adeta.
Sayfaları her çevirdiğinizde Siddhartha ile o kadar bütünleşiyorsunuz ki kendi hayat felsefenizi, kendi özünüzü sorgularken buluyorsunuz kendinizi. Acaba ben de kendi yolumu çizebildim mi ya da çizebilecek miyim sorusunu kursağımızda bırakıyor yazar.
Dediğim gibi kitapla ilgili söylenecek çok şey var ama aklımdan geçenleri ve bu kitabın hissettirdiklerini ifade etmeye dilim dönmüyor diyelim.
Farklı zamanlarda tekrar tekrar okunması gereken -ki her okunduğunda bize çok başka anlamlar yükleyecek bundan eminim - zamansız bir kitap.
Herkesin kendi ırmağını bulması ve onu dinlemeyi öğrenebilmesi umuduyla...
Numaraların Dünyası
Bir gelecek düşünün ki insanların içinden sevgi koparılıp alınmış ve isimlerin yerini numaralar almış. Yeni bir Tek Devlet inşa edilmiş. Yatma, kalkma, yeme,içme, uyuma saatleri standart hesaplanmış. Bu da "sonsuz mutluluğa" erişebilmek için yapılmış. İnsanın ve insani duyguların yok edilmeye çalışıldığı makineleşmiş bir evren. Peki bu mümkün kılınabilmiş mi?
Kim bilir belki bizi ya da bizden sonraki nesli öyle bir yaşam bekliyordur?
Kahramanımız D-503 yaşadığı olayları kaydediyor ve bizlere sunuyor. İçinde uyanan hisleri hastalık olarak tanımlıyor ve olaylar böylece başlıyor. Bazı numaralar tarafından Tek Devlet'te bu makineleşmeye karşı bir devrim yapılması planlanıyor. Amaç Yeşil Duvar'ı yıkmak. Yeşil Duvar insanlarla salt mutlu (!) numaraları birbirinden ayıran bir duvar.Açıkçası kitabın sonu beni epey bir şaşırttı. Her zaman hep iyiyi düşünmek gibi kötü bir huya sahibim çünkü
Bilimkurgu romanlarının ilki, öncüsü kabul edilen bu kitabı kesinlikle okumalısınız. Dili çok akıcı ve duru. İnsanı çok yormadan okunabilecek ve kolay ilerleyen bir eser. Ancak son kısımlara doğru yazım yanlışları fazlasıyla vardı. Bu beni okurken biraz rahatsız etti.
Yolculuk nereye? Eve, hep eve.
Hermen Hesse'nin hayranı olduğu Doğu felsefesi ve Doğu mistisizmi üzerinden bize çok güzel bir mesaj ilettiği 77 sayfalık kısa bir kitap. Ama sayfa sayısı bu kadar azken kitabın bizde bıraktığı iz 770 sayfaya bedel.
Hesse kısa bir şekilde varoluşçuluğu içimize öyle bir işledi ki kitap bittikten sonra derin bir nefes alıyorsunuz.
Kahramanımız H. Bir cemiyetle Doğu'ya doğru bir yolculuğa çıkıyor. Bu yolculukta hiçbir vasıta kullanılmıyor. Cemiyetin yolculukta belli bir hedefi var fakat her üyeden de kendisine ait özel bir hedef belirlemesini talep ediyor.
Buradan da anlaşılacağı üzerine aslında insan kendi içinde bir yolculuk halinde her zaman ve bu yolculukta bir bütünün, bir toplumun parçası olmaktan da kendini alıkoyamıyor. Yeri geliyor kendi içinde bir yıkım, bir umutsuzluk, bir vazgeçiş yaşıyor. Kendine tutunacak bir dal bulup yaşama geri dönmek istiyor.
Özetle insan o kadar kalabalığın arasında kendine ve kendi içindeki "ben" e yer bulmaya, var oluşuna bir anlam katmaya çalışıyor.
Dune Mesihi
Serinin ikinci kitabı. Kitabın dili ve anlatımı oldukça akıcı, olay ve aksiyondan ziyade felsefi ağırlıklı bir anlatım söz konusu.
İstemediği halde cihada sürüklenen ve tanrılaştırılan Paul'ün iç hesaplaşmalarını, duygularını, hissettiği korkuyu ve çaresizliği, sıkışıp kaldığı kendi içindeki evrenini okuyup onu çok daha yakından tanıma imkanı bulduğumuz bir kitap.
Paul'ün müritleri tarafından tanrı olarak görülmesine karşın insani yönünün daha ağır bastığını aslında Paul'ün sıradan bir insan olma arzusunun derinliğini fark ediyoruz. Paul bu iki rol arasında sıkışıp kalıyor.
Kehanetler ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar doğa bildiğini yapıyor. Ve sonunda
"... En azından artık kurtuldu. O bunu seçti!(sayfa 287)"
Paul özgür bir Fremen olarak çöle, Şeyh Hulud'a yürüyor.
"Ve sonunda Paul'ün ayı düştü.
Hoşça kal Sihaya, hoşça kal Usül..."
Seçim şansı olmayan Çakırcalı
Kitabın anlatımı muhteşem. Yaşar Kemal'in kalemi en nihayetinde. Kitap romandan çok Ege Zeybeği Çakırcalı Efe'nin biyografisi niteliğinde.
Efeliği seçmemiş, seçim şansı olmayan Mehmet'in dağlarda sürdüğü bir hayat... Birçok kez yüze insede dağlara çıkmak zorunda bırakılmış bir yiğit. Naifliği ve kibarlığı yanında yeri geldiğinde gözü hiçbir şeyi görmeyen öfkeli bir eşkıya. Mehmet eşkıya olmayı hiç istememiş olduğundan;yaptığı işlerde hep yüreğini temizlemek, içini ferahlatmak için bu işlerin sebebini onu eşkiyalığa zorunlu bırakanlara yüklemiş. Eşkiyalık konusunda seçim şansı olmadığı için belki böyle düşünmesi hakkıdır da bilemiyorum.
Bir de Kara Ali var. Kızanı, yakın dostu Mehmet'in. Onun darağacına gitmesi hayli üzer, kalbinde yara olur. Kara Ali'nin gözü darağacında bile Çakırcalı'yı arar. Keşke Kara Ali'ye yetişebilseydi.
Son olarak da çatışma sonunda Çakırcalı'nın vurulup elinin başının kesilmesi beni şok etti. Keşke kızanları böyle bir şey yapmasalardı. Bu bana çok fazla geldi. Aslında anlatılan birçok olay Çakırcalı'nın da devletin de haklı ya da haksız, suçlu ya da suçsuz insanlara gösterdiği muamele ve şiddet beni fazlasıyla rahatsız etti. (Naçizane fikrim)
Dune
Dune okuduğum en rahat bilim kurgu kitaplarından biri. Zira bilim kurgu romanlarıyla aram pek iyi değildir.
Romana gelecek olursak ilk başta okuyucuya karışık ve yabancı gelebilecek terimler var bunların anlamlarına kitabın en arka bölümünden bakabilirsiniz. Kitabı okumaya başlamadan önce kitabın sonunda bulunan bölümü okursanız karakterler hakkında da bilgi sahibi olup kişileri kafanızda daha rahat oturtabilirsiniz.
Kitaptaki favori kahramanım Liet Kynes. Çünkü O hatta onun babası bu çöl gezegenini yaşanabilir hale getirmenin hayalini kurup bunun için çok çalıştı ve binlerce insana bu hayali aşıladı.
İyi okumalar.
