elif saliha
@benelfs
ince bir düşünce yeter kalplerin çiçek açmasına
instagram.com/benelfs?igshid=...
Psikoloji
374 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
“Bekliyor ve umut ediyorum, hepsi bu kadar!”
elif saliha tekrar paylaştı.
Bense onun gözlerine muhtaçtım, bir bakışı yeterdi; felsefenin bütün müşküllerini, teolojinin bütün muammalarını çözmeme yeterdi. Bir bakışı, diğer rumuz ve sırları alırdı benden, açardı.
Sayfa 21
Okur Takip Önerileri
elif saliha tekrar paylaştı.
“Sevgiliyi görmek ümidinde, ölüyü diriltecek bir enerji kaynağı olduğunu, şimdi, yaşayarak anlıyordu.”
her zaman severek okuduğum sayfalarla gözlerimin arasına şimdi düşüncelerim giriyordu.
Sayfa 56
gelgelelim, sinirlerim öylesine hırpalanmıştı ki artık hiçbir huzurun beni yatıştırmasına, hiçbir şeyin bana mutluluk vermesine olanak yok gibiydi.
Sayfa 31
kafam kargaşa içinde, bütün duygularım ayağa kalkmış, ama içimdeki bu savaş öyle koyu bir karanlık, öyle kör bir bilgisizlik içinde geçiyordu ki!.. çünkü içimden hiç durmaksızın yükselen o soruya, "neden acı çekiyorum?" sorusuna, hiç ama hiçbir karşılık bulamıyordum.
Sayfa 23
her davranışın sonuçlarını, o davranışın kendisi doğurur.
Sayfa 38
Sanki rastlantı burada, ona pusu kurmuştu.
Sayfa 105
Bu tuhaf sözlere rağmen yüreğinde büyük bir ağırlık duydu. Boş kalan sıraya oturdu. Düşünceleri darmadağındı. Hem şu dakikada, herhangi bir şey üzerinde düşünmek ona çok zor geliyordu. Şimdi büsbütün kendinden geçmeyi, her şeyi unutmayı, sonra uyanarak yeni bir hayata başlamayı istiyordu.
Sayfa 88
elif saliha tekrar paylaştı.
Tuhaf bir gülümseyişle: "Zorlu bir işe girişmek istiyorum, aynı zamanda ne saçma sapan şeylerden korkuyorum." diye düşündü. "Hım.. Evet.. Her şey insanın elindedir, insan salt korkaklık yüzünden ne fırsatlar kaçırıyor. Bu artık hepimizin bildiği bir gerçek. Merak edilecek bir nokta var: Acaba insanlar en çok neden korkarlar? Herhalde her şeyden çok, yeni bir adım atmaktan, kendi söyleyecekleri yeni bir sözden korkuyorlar.."
Sayfa 10
Kabuğuna çekilmiş bir kaplumbağa gibi, herkesten büsbütün uzak yaşıyordu.
Sayfa 51
Ağladılar mağladılar ama yine de alıştılar. İnsan denilen şu aşağılık yaratık neye alışmıyor ki..
Sayfa 49
Bu bir aylık sürekli üzüntüden, bu hüzünlü heyecandan öylesine bunalmıştı ki, bir dakikacık da olsa, bir başka dünyada dinlenmek istiyordu.
Sayfa 22
Ufak tefek şeyler, ama önemli olan da bu ufak tefek şeylerdir. Her zaman her şeyi mahveden işte bu ufak tefek ayrıntılardır.
Sayfa 13