“Tam tersi sanılır ama zaten hayatta normal olan huzursuzluk durumudur, huzur ise çok ender yakalanan geçici anlardır olsa olsa...” Elimden hiç düşürmeden aynı gün içinde bitirdim. Çok etkilendim, hüzünlendim. Dünyanın tüm kötülüklerini biz insanlar yaratıyoruz aslında...Mültecilere yaşatılan insanlık ayıbı, Orta Doğu’nun kanayan yarası, sadece tüketime adanmış boş hayatların anlamsızlığı...Bu kitabı okuyup da kalbi acımayan, kendini sorgulamayan var mıdır? Okumayan herkese şiddetle tavsiye ediyorum. Zülfü Livaneli’nin, güçlü kaleminden harika bir eser...