Aşk her şeyden evvel hissî bir alışkanlıktır. Gözlerimiz belli bir güzelin yüzüne alışır; muhayyelemiz belli bir hava içinde sarılı kalır; kalbimiz yalnız bir sesin, bir ismin tiryakisi olur ve işte bunu değiştirmek zorunluluğu başgösterince insan kendisini çırılçıplak soyulup sokağa atılmış kimsesiz, avare yaşamaya mahkûm olmuş hisseder.