"Yaşamak için ne çok neden var! Balıkçı teknelerinin etrafında o rutin, sıkıcı, dönüp dolaşmalardan başka nedenler de var yaşamak için. Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekâmızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi özgür olabiliriz! Uçmayı öğrenebiliriz!"
“Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!”
“Peki, sen ne görüyorsun bakalım?”
“İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.”
Çocukluğumu hatırladığım zaman direkt mutsuz oluyorum. Tek kelimeyle. Mutlu olamıyorum. Sadece kamyon çizdim toprakta, ilkokulda resim çizdim. Başka da yok. Çünkü çok çok şey kaybettim.
Hakkımda söyledikleri her şey doğru sanırım. Hiç arkadaşım yok bu anormal olduğumu kanıtlıyormuş. Ama tanıdığım herkes ya bağırıyor ya ortalıkta çılgınca dans ediyor ya da birbirini dövüyor. Bugünlerde insanların birbirini nasıl incittiğini fark ediyor musun?