*Karadeniz'in mühdelip dalgalı bir gününde sahilde oturmuş elime aldığım bu kitabın bir hikayesi olduğunu düşünerek dalgaları seyrediyordum.
Herşeyin bir hikayesi var bizim buraya bu yazıyı yazmamızın bile.
Ahmet Erhan'ın bu kitabı diğer kitaplarından ayıran özellikteki; beni en çok etkileyen o hikayeden yada gerçeklikten bahsetmeliyim sizlere.
Ahmet Erhan;
Ankara Esat’ta yalnız yaşayan, kendi halinde bir öğretmendir. Gecenin üçünde evini polis basar. 2. şube’ye götürülür. Emniyet amiri, “ne iş yaparsın?” diye sorar. “büyük kolej’de öğretmenim.” der. Amir şaşırır: “benim kızım da orada okuyor.” polislere, “niye aldınız lan hocamı!” diyerek çıkışır. Sebep, dağdaki bir pkk’linin cebinden, Erhan’ın Alacakaranlıktaki Ülke kitabı düşmüştür."
Sizler istediğiniz gibi yorumlaya bilirsiniz, nitekim Ahmet Erhan'ın bilen tanıyan gerçek okurları onun yaşantısından ve şiirinin ne denli geniş kitlelere ulaştığını gururla görmektedir.
Ahmet Erhan gerek yüzünde eksik olmayan gülüşü ile gerek naif bakışları ile zıt düşmüş yazdığı ölüm temalı her şiirini bu kitaba sığdırmış, bizi ıssız kasabaların ışıksız köylerinde dahi geceleri kitabını okuyacak hallere sokmuş bir şairdir. Büyük bir şairdir.
Bu kitabında üstte bahsettiğim 'Alacakaranlıktaki Ülke' şiirinin yanı sıra baş ucunuzdan dilinizin ucuna ayiramayacağiniz bir birinden güzel şiirler ikâmet etmektedir.
Mete Özgür e çok kızdım. Beni çok mahcup etti. Yeniden bastırdı sanırım.
Bir kaç ay önce 