Eserde yıkılmış, harabeye dönmüş Madrid, iç savaşa katılan Camilo José Cela’nın gözüyle çarpıcı bir şekilde aktarılmış. Kovan yakılıp, yıkılan Madrid şehri, kalbi ise Rosa’nın kafesi. Bayan Rosa’nın kafesi buluşma noktası, pazarlık yeri, dedikodu mekânı bir yer. Kafeye giren çıkan insanlar, onların dertleri, acıları, umutları, birbirine bağlı ilişkileri, takıntıları, aşırı davranışları tam bir arı vızıltısı gibi.
Karmaşık ve kaos içindeki bu şehirde herkes mutsuz. Yazar kaderleri belirsiz ve amaçsız insanları, bedenlerini satan kadınları, aydınları, işçileri, askerleri anlatırken yüzeysel bahsetmiş. Her bir karaktere görev vermiş. Savaşı protesto eden, ekonomik çöküşü eleştiren, sefaletten dert yanan bu insanların gürültüsünü aktarmış.
Kalabalık ama sessiz bir protesto var, kimi zaman sesler yükseliyor, araya mizah katıyor. Bunlar satır aralarına ince ince gizlenmiş. Hasta ve aç şehirde yaşayan tüm insanlar kendi kovanlarında hapis gibiler.
