Gogol'un daha önce hic kitabini okumamistim. Ama bu kitaptan sonra diğerlerini en kısa zamanda okunmaya karar verdim.
Dili akıcı, sıkılmadan okuyorsunuz. Kitap içine çekiyor sizi. Ayrıca Gogol amcamizin "dedik ya...,ama daha önce okurların bu olağanüstü adamı tanıması gerek..." vb. cümleler ile bizimle konusuyormuşcasina yazmış olması kitabi daha da akıcı ve anlaşılır kılmış
Gelelim kitabin konusuna...kitabı üç bölümden, hikayeden oluşuyor. İlk hikayede kurşun kalem ucu açmakla görevli bir memurdan bahsediyor. Zaten diğer iki hikayeye gore ilk hikayemiz kısa.
İkinci bölümde İvan İvanoviç ile İvan Nikiforovic arasında gecen bir olaydan bahsediyor. Bu bölümdeki karakterlerin cogunun soyadı "ovic" ile bitiyor. Sanırım hepsi uzaktan da olsa akraba :) Bir de bu bolumun bir bolumunu okurken "hayvan çiftliği" kitabini animsadim.
Ve gelgelim üçüncü ve son bolum; bir ressam ve bu ressamın vucunda hayat bulmuş insanlığın hırsları anlatılmış bu bölümde -hatta hirsadan daha fazlası, açgözlülügumuz, güzeli görmeyip kötüyü güzel gösterme cabalarimiz, daha neler neler..-bence kitabin en can alici bölümü bu bölüm.
Biraz daha yazarsan kitabin hepsini anlatacagim. O yüzden incelemenin satırlarına son veriyorum. Büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öperim. (Mektup sonu gibi oldu...olsundu, gece gece mektup'u hatırladık işte. Çok önceleri ne de güzel
alışkanlıklarımız varmış :) )
Bu kitabı da mutlaka okuma listenize alin derim.
Kitapla kalın sevgili okurlar....;)
