Ben bir çocuğum.Benim de hakkım her çocuk gibi yaşamak,hayatıma devam edebilmek.Ben de isterdim,oyuncaklarım olsun,okula gidip geleyim,sıcacık bir evim, benimle ilgilenen annem babam olsun.İstediğim şeyler size çok basit gelebilir ama benim için lüks idi.
Çünkü ben küçücük yaşımda savaşta zarar görmeyeyim diye bencil,huysuz,aksi bir dadıya bırakılmıştım ailem tarafından.
Yoo asla suçlamıyorum onları, beni bırakıp gittikleri için...Her anne baba çocuğun iyiliğini ister bilirim.Onlar da nerden bilebilirlerdi ki bu durumun benim için azaptan başka birşey olmayacağını....
Almanların Yahudilere zulüm ettikleri yıllarda küçük bir çocuktum ben. Ten rengimden dolayı nereli olduğumu bana sormadan yahudi ya da çingene zannettiler beni.Siz beni zarar görmeyeyim diye ülke dışında başka birisine emanet ettiniz ama ben en kötüsünü bu sebeplerden dolayı yaşadım.
Çocuğunun yeri Anne ve babasının yanıdır.Fakat ben rüzgar misali ordan oraya savruldum.İşkence,kan,nefret,dayak,açlık,sefalet,zulüm hepsini aklınıza gelemeyecek en kötülerini yaşadım.Neden mi?
Ten rengim koyu olduğu için.Babama benzeseydim bunları yaşamayacaktım ama anneme benzemişim suç mudur peki anneme benziyor olmak...
Suçluymuş annem beni babama benzetemediği için.
Benim duygularıma ortak oluyorsunuz satırlar boyu, elbet duygulanacaksınız fakat gerçekleri görmenizi güzel bir çocukluk yaşadıysanız ve yaşıyorsanız kıymetini bilmenizi isterim.
Çünkü ben bu uğurda çok şeyimi kaybettim.
Sonun da ne mi oldu eee onu da yine benden dinleyin.
Kalın sağlıcakla