Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
En Mavi Göz
Toni MorrisonEn Mavi Göz Yorumları ve İncelemeleri
En Mavi Göz yorumları ve incelemelerini, En Mavi Göz kitabı hakkındaki okur görüşlerini , En Mavi Göz puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aldığı Nobel'i sonuna kadar hak ettiği halde gerekenden çok daha az değer gördüğünü düşünüyorum Bayan Morrison'un. Siyahi bir kadın yazar olmak sanırım bugün bile kimi ülkelerde sıkıntılıdır, bir de o dönemin koşullarını düşünün. Üstelik kitabın arka planı ya da kalbimizde açtığı yara diyeyim, siyahi bir toplumun beyazların arasında yoksul ve ezilmiş halde var olması üzerine kuruluyor. Kitabı Claudia'nın gözünden okumaya başlıyoruz ama her sonraki bölümde mavi göz isteyen Pecola sahneye çıkıyor hem de tüm ailesiyle. İnanılmaz sürükleyici bir kitap, iyi ki okumuşum dedirten cinsten.. Son zamanlarda epey isabetli okumalar yapıyorum sanırım, her okuduğum 'yıldızlı tavsiye' oluyor çünkü. İşte bu da onlardan bir tanesi oldu, yıldızlı tavsiyemdir... =)
Yazarın üslubu, şiirsel dili, anlatacağı olaylardan önce kişileri uzunca tasvir ederken yinede okuru sıkmayışı... Kısaca hem konu hem edebi değer yönünden çok severek okuduğum güzel bir eserdi. Çok sarsıcı ve hüzünlüydü. Merakla yazarın diğer kitaplarını temin edip okuyacağım. Şiddetle tavsiye ederim...
"Yüreği mavi Pecola "
Toni Morrison'un o dönem ki toplumsal konuları ele alış şeklini beğendim. Bir ahlak dersi vermek yerine bunun derinine inmiş. Siyahilere yapılan ırkçılığa ara ara değinip kendi aralarındaki bağlarını, davranışlarını ele alıyor burada.
Yazar kitabında Pecola'nın çevresindeki insanları da inceliyor. Yaşanan olayların insanların karakterlerine nasıl şekil verdiğini ve bunun ne şekilde Pecolaya yansıdığını belirtiyor. Empati kurabilen biriyseniz etkilenebilirsiniz. Gözlerinin mavi olacağı vakit herşeyin düzeleceğine, herkesin onu seveceğine inanan siyahi bir kız çocuğu Pecola. Evden sürekli kaçıp giden bir ağabey, bastırılmış duyguları olan, hizmetçilik yaptığı evin çocuğuna verdiği değerin yarısını çocuklarına vermeyen bir anne. Ve alkolik sapık bir baba...
212 syf.
7/10 puan verdi
Eser, beyaz insanların psikolojik ve fiziksel dayatmalarına karşı güzel bir başkaldırı. Ayrıca bu dayatmaların insan hayatında yaratabileceği trajedilere güzel örnekler veriyor. Yazıldığı yılların koşulları düşünüldüğünde etkileyici ancak günümüz için aynı etkiyi yarattığını düşünmüyorum. Çünkü yazar tüm psikolojik çözümlemeleri kendisi yapmış ve yazmış dolayısıyla okuyucuya çok fazla düşünme fırsatı vermiyor. Morrison , beyaz insanlara başkaldırırken aynı zamanda kendi toplumunu da uyandırmayı hedeflediği açık. Bu açıdan bakıldığında edebi bir eser olarak değilde o günün koşullarında güzel bir bilgilendirme kitabı olarak değerlendirilebilir. Biçim olarak diğer eserlerden biraz farklı. Olayların sonu en başta verilmiş.Dolayısıyla merakla değilde travmayla başlıyorsunuz okumaya. Kitabın geneli travmatik unsurlar içeriyor. Dili akıcı ancak her hikaye farklı farklıymış da sonra bir yerde birleştirilmiş hissi veriyor. Bunların dışında 'temel güven ve sevgi' nin yokluğunu, çocukluk dönemi bakış açısını ve cinselliğini çok güzel aktarıyor.
Gitme. Bırakma beni. Onlara sahip olduğum zaman geri dönecek misin?
Neye?
En mavi gözlere. O zaman geri dönecek misin?
Döneceğim kuşkusuz. Yalnız kısa bir süre için gidiyorum.
Söz mü?
Kuşkusuz. Geri geleceğim. Tam gözlerinin karşısına.
Yəqinki birçoxlarınız bu kitabı tanıyırsız və ya oxumusuz. Mən bu kitabı araşdıranda ən çox diqqətimi çəkən ad
TONİ MORRİSON HARİKA BİR YAZAR
En Mavi Göz romanının yazmaya çalışan biri olarak beni en etkileyen yönü kurgusu oldu. Düz bir çizgide ilerlemeyen bir yapıya sahipti. Anlatıcı sürekli değişiyordu. Başlarken çocukların dilinden hikayeyi dinliyor, sonrasında tanrı anlatıcı ara ara ise ben anlatıcı diliyle yetişkinlerin ağzından. Bu karmaşa yaratmadığı gibi akıcılığı da sağlayan bir unsura dönüşüyor. 1970 yılında yayımlanan En Mavi Göz bu yapısıyla bana göre modern bir roman. Karşılaştırmak gerekirse, benim açımdan elbette, Bülbülü Öldürmek’ten çok daha başarılı bir siyahi hikayesi sunuyor.
Benim elimdeki baskı Can Yayınları 1993. Sel Yayınları’ndan çıkan baskısında yazarın bir son sözü yer alıyormuş. Edinip okuyacağım. Bu son sözde romanı hangi konudan hareketle ve neden yazdığını anlatıyormuş ki çok merak ettim. Ancak kulüp toplantımızda arkadaşımın bahsettiği üzere yakaladığım noktalardan bahsetmiş. Öncelikle güzel olmak isteyen küçük çirkin bir siyahi kızın hikayesi bu. Öncelikle siyah beyaz hikayesi anlatılıyor gibi görünse de güzellik kavramını genel olarak irdeliyor yazar. Elbette ötekileştirme var. Ancak çocuğa şiddet, ensest ilişki, din, baskı, toplumsal eşitsizlik de var. Hatta bir çok okuyucunun belki de özellikle dikkatini çekmesi gereken konular bunlar. Çaresizlik içine doğan yetişkinlerin çocuklarını da aynı çaresizliğin içinde büyütmek zorunda kalmaları belki de asıl mesele.
212 syf.
·
Puan vermedi
İnsan ne garip bir varlık. Üstünlük kurmayı seven, bunu kolaylıkla yapabilen ve bundan asla gocunmayıp kolaylıkla yapabilen. Bunun tam tersi yapılması istenince zorlanan, kabullenemeyen. Irkçılığı, sosyal durumlarından ve özel durumlarından dolayı sıkıntı çeken birçok insan barındırıyor içinde. Özellikle de Pecola'yı. Kabullenilmemiş, bence sevilmemiş. Ama sevgiyi haketmiş güzel kız çocuğu. Can sıkıcı bir kitap ama buna rağmen güzel bir kitap.
Toni Morrison'un yazdığı ilk kitabı , benim okuduğum ikinci kitabı ...Kitapta siyahilerin ile beyazların arasındaki ayrımcılıklar , siyahilerin yaşadığı zorluklar ve aile içindeki ilişkiler, çocuk istismarı , pedofili gibi sapkınlıklar anlatılmaktadır. Siyahilerin yaşadığı zorluklar anlatılmaya çalışırken küçük bir kız çocuğu olan Pecola'nın
İlksöz: Acının yaşı yok.
Pecola, 11 yaşında ve herkes tarafından çirkin diye nitelendirilen zenci bir kız çocuğu. Tek isteği mavi gözlü olmak. Çünkü mavi gözlü tüm çocukların aileleri mutlu.
Özelde Pecola'nın, genelde 1920ler ABD'sinde varolmak için mücadele eden zenci toplumunun hikâyesi. O toprakta yeşermek için mücadele eden ama toprağın onları yeşertmediği kadife tohumları.
Kitapta bahsedilen her birey zenci toplumunun yansıması, beyazlara özenenler, hizmet ettikleri beyazları kendi ailesinden üstün tutanlar, beyazların yaptıklarının öcünü kendi ailesinden çıkaranlar, keybedilmişliği kabullenen çaresizler, birbirlerini hor görenler, düzeni kırma ümidi taşıyan çocuklar, düzene teslim olmuş orta yaş ve yaşlılar...
Kendi ırkını bu derece iyi gözlemleyen, günahıyla sevabıyla çekinmeden yansıtan, beyazların kendilerine olan nefretini vurucu bir şekilde aktaran kalemi güçlü bir yazar.
Vurucu bir metin okumak isteyenlere kesinlikle tavsiyemdir. Başka kitapları da okunacak tabii. Kitapla. Sağlıcakla.
"...tohumları çok derine ekmediğimi, suçun toprakta, arsada, kasabamızda olduğunu söylüyorum. Şu anda bile bu ülkenin bütün topraklarının o yıl kadife çiçeklerine düşman olduğunu düşünüyorum. Bu topraklar belirli türdeki çiçeklere yaramıyor. Belirli tohumları beslemiyor. Belirli meyveleri vermiyor, toprak kendi istenciyle bir şey öldürdüğünde