Romanın başı ayrı, ortası ayrı, sonu ise apayrı bir heyecanla okunacak, bulunmaz hint kumaşı misali bir roman okudum..
O zamanların sıkıntılarını, insanların yaşadıkları durumları, bizlere roman içinde çok güzel aktarmış sayın Şule Hanım.
Defalarca yasaklanmış, piyasadan toplatılmış bir roman olarak, Cumhuriyet döneminde, Müslümanlara yapılan zulümleri bir bir anlatmış sayın yazar..
Bu romanı yazdığı için ve böyle güzel, böyle anlatılması çok zor, yaşanması gereken bir roman ile beni benden aldı Huzur Sokağı...
Huzur Sokağı, şuan da aranan/istenilen bir İslâm sokağı.. Herkesin hayalini kurduğu ve yaşamayı istediği bir sokak.. Kim bilir şuan da bir Huzur Sokağı var mıdır?
Ya Bilal ve Feyza’nın Aşk’ı...
Ya Hilal ve Nusret’in Aşk’ı...
Şimdiden okuyacaklar için söylüyorum: Kadere imanınız bir kat daha artacak ve Allah’ın ne kadar güzel bir kader yazdığını gözlerinizle göreceksiniz..
Velhasıl ; “Kadere iman eden, kederden emin olur.. Kaderi tenkit eden başını örse vurur.”
Necip Fazıl Kısakürek'in "Ben Fazılsam o Fazıladır" dediği dava kardeşi
