Maraqlı və axıcı sayıla biləcək bir roman idi. İlk 70 səhifə yavaş və bir qədər sıxıcı gəlsə də, sonradan çox axıcılıq qazandı. Bunun da səbəbi, kitaba maraqlı bir obrazın - Vasilyevnanın - daxil olması oldu. Çox yaşlı qadın olsa da, açıqsözlü olması, heç kimi vecinə almaması və ürəyindən keçənin dilində olması bir simpatiya yaratdı ona qarşı. Digər maraqlı süjet xətti isə, baş obraz Aleksey İvanoviç ilə Polina arasındakı maraqlı dinamikası olan münasibət idi. Yəni bir insanın, qarşı tərəf aldığı nəfəsdə, baxdığı hər baxışda və dediyi hər sözdə səni xor və aşağı görməsinə, dahası sənin də bunun bariz şəkildə fərqində olmana rəğmən ona qarşı hisslərinin olması, onun üçün ölməyə və öldürməyə, hər cür çılğınlığa hazır olman çox qeyri-adi bir şeydir.
Bu kitabı 2 məqama görə mütləq oxumağa dəyər. Öncəliklə, kiçik bir abzas var ki, Dostoyevski orada qarışıq və maraqlı bir psixoloji durumu sadə şəkildə izah etməyi bacarıb, kitabın ən sevdiyim məqamı o oldu. Digəri isə, sona 1 2 səhifə qala, qadın və ümumən insan psixologiyasına dair dəqiq və mükəmməl bir açıqlama verib.
Məncə, kitab Dostoyevskiyə başlanğıc üçün ən ideal seçimlərdəndir.
İnsancıklar " ile kazandığı başarıyı devam ettirememeşti. Çaresizce debelenmekten ve karalar bağlamaktan başka yaptığı hiçbir şey