Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Sessiz Bir Ölüm
Simone de BeauvoirEn Yeni Sessiz Bir Ölüm Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Sessiz Bir Ölüm sözleri ve alıntılarını, en yeni Sessiz Bir Ölüm kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.128 syf.
·
Puan vermedi
Otobiyografik bir kitap, annesinin kanser oluşunu öğrenmeleri ve ölümüne kadar geçirdiği zamanı anlatıyor.
Annesi ile olan anıları aralarındaki bağı bir soğuk dille de olsa anlatmaktan çekinmiyor.
Ünlü Fransız varoluşçu yazar ve düşünür Simone de Beauvoir’dan okuduğum ilk kitap Sessiz Bir Ölüm, otobiyografik/biyografik bir anlatı. Yazarın, annesinin rahatsızlanıp ölümüne kadar geçen zamanı kendi hissettikleri üzerinden anlattığı eser, felsefik tarafı ağır basmayan bir ölüm-yaşam sorgulaması aslında. Bir yandan annesiyle olan ilişkisini ve annesinin aile içindeki ve hayattaki varoluş sıkıntılarını, diğer yandan da (ağırlıklı olarak) ölme durumu ile ilgili kendi duygu ve düşüncelerinin sunumunda yaşamla hesaplaşmasını anlatıyor yazar. Çok somut ve gerçek bir hesaplaşma bu.
Sade ama derin bir kitap Sessiz Bir Ölüm. Çeviride Bilge Karasu imzasını görüyoruz ve metnin derinliğini çok iyi yansıtan bir çeviri olduğunu düşünüyorum naçizane. Kullanılan Türkçe’nin zenginliği, metni de zenginleştirmiş bence. Konu iç karartıcı gelebilir, özellikle yaşadığımız bu dönemde, ama hayatın kaçınılmaz unsurları gerçek bir yaşam kesitinin süzgecinden sunulduğu için ben merakla okudum.
Hastaların, uzun süre büyük acı çektiklerini gördüğüm zamanlar, yakınlarının durgunluğu karşısında sık sık öfkeye kapılmıştım; “Ben olsam, öldürürdüm onu.”
Oysa ilk sınavda yelkenleri suya indirmiştim: Toplumsal ahlaka yenilmiş, kendi ahlakımı yadsımıştım. “Hayır” demişti Sartre, “tekniğe yenildiniz: başka türlü de olmazdı bu.”
Sessiz Bir Ölüm; Simone de Beauvoir’nın annesinin varolma halinden hiçliğe geçişini-ölümünü, ağır ağır içine sindirdiği, adeta çocukluğuyla, anne imgesiyle, umutları, kırgınlıkları ve kendisiyle yüzleştiği otobiyografik bir eser. Simone de Beauvoir annesinin ölümünü zahmetsiz ve sessiz bir ölüm diye tanımlasada, bu can çekişme süreci oldukça sarsıcı ve sorgulatıcıydı.
Çevirmenin Bilge Karasu olması ise kullanılan kelimelerin farklılığı ile ölüm mefhumunun derinliğine bir de edebi derinlik kazandırmıştı. İlk kez duyduğum bu özenli kelimeleri hiç yadırgamadım.
128 syf.
10/10 puan verdi
Her ne kadar ölüme karşı rasyonel bir
yaklaşım tarzı varmış gibi görünse de, bu kitabı güçlü ve çekici kılan şey duygusallığı ve içtenliğidir. Jean-Paul Sartre, de Beauvoir’ın bu eserini, bugüne kadar yazdığı en güçlü metin olarak değerlenmiş, tüm yüreğimle ona katılıyorum.
Simone de Beauvoir, ölmekte olan annesiyle ilgili öykünün adını bir hemşirenin sözleri ile seçti.
"Emin olun pek zahmetsiz, pek sessiz bir ölüm oldu bu."
Françoise de Beauvoir’ın, çok geç fark edilmiş ve ondan gizli tutulan kanser hastalığının son birkaç haftasını anlatıyor.
Şiddetli ağrılarına rağmen, kendisini yemek yemeye ve büyük bir çabayla zor tedavilere katlanmaya zorluyor. Simone de Beauvoir, annesinin ergen bir kız, kadın ve eş olarak portrelerini karşılaştırıyor. Katı bir Katolik yetiştirme biçimiyle şekillenen, yasaklar ve geleneklerle kısıtlanan, kendi istek ve ihtiyaçlarına karşı hayatıyla savaşan bir kadının resmini çiziyor. Annesi, hayatta kalmaya yönelik güçlü iradesinde, örneğin bir rahip görmeyi reddeder. Bu, yaşamayı aynı ölçüde seven, anne ve kızı birleştiren ender noktalardan bir tanesidir sadece. Kitabın üslubu, aynı zamanda, yazar ile annesi arasında olan ilişkiyi de yansıtıyor, tabu olan yaşlılık ve ölüme ilişkin değişiklikleri de belgeliyor. Başlangıçta olanlara karşı neredeyse "duygusuz" bir ses tonu hakimken, giderek tutkulu bir dil yerini alıyor. Her zaman annesine karşı mesafeli olan de Beauvoir, gitgide ona yaklaşıyor, hatta büyük bir sevgi ve şefkat hissediyor.
Sevdiğiniz birinin ölümünü idrak etmek kolay değildir, ama güzel anılar hep kalıcıdır.
Sevdiklerinizle güzel anılar biriktirin.
Birinin ölümüne şahit oldunuz mu? Hele ki sevdiğiniz birinin ölümüne?
Ya da bir ölüm sessiz olabilir mi?
Her iki sorunun cevabını da Simone de Beauvoir bu eserinde çok akıcı bir dil(çok nadir bilinmedik kelimeler de kullanılmış) ve iyi bir betimlemeyle aktarmış ki sanki olayı yaşayan biz okurlarmışız gibi.
Bir kızın, annesinin küçük bir kaza sonucu hayatta en korktuğu şey olan "kanser" e yakalanmış olmasını, annesi ile olan ilişkisini, annesinin yaşamını ve hastaneye yatırılma anından ölüme sessizce gidişine değin geçen süreyi anlatmış.
Eseri okurken, hayattayken sevdiklerimizin kıymetini bilmemiz, ölüm çat kapı gelmeden yaşanabilecek her şeyi yaşamamız gerektiğini bir kez daha anlıyoruz. Bunu eserdeki şu cümleyle çok iyi özetlemiş Simone de Beauvoir;
"Sevdiğimiz bir kişi öldüğü zaman, sağ kalmak suçunun kefaretini yüreğimize işleyen bir pişmanlıkla öderiz."
Etkilendiğim ve sanki o hastane odasında yatan kendi annemmiş gibi hissederek okuduğum bir eserdi. Kesinlikle tavsiye ediyorum.
Sevdiklerimizin kiymetini onlar hâlâ hayattayken bilmemiz dileğiyle.
Keyifli okumalar.
Sessiz Bir Ölüm...
“Benim gözümde annem hep varolmuştu; günün birinde, yakında yok olacağını göreceğim hiç aklıma gelmemişti. Sonu, doğumu gibi, bir masal zamanına karışıyordu. Kendi kendime “ölecek yaşa geldi” dediğim zaman, birçok başka sözler gibi, bomboş sözler söylüyormuşum. Şimdi, ilk olarak, onda, ortaya çıkması ertelenmiş bir ceset görüyorum.”
Kitap boyunca Simone De Beauvoir’in ağzından ölümle yüz yüze gelişini dinliyoruz. Yazar, annesinin bir kaza sonucunda hastaneye yatmasıyla başlayan bir tedavi sürecini aktarıyor bizlere. Bu süreç içinde yaşadığı karmaşık duyguları, annesine karşı var olan ikircikli hislerini, iniş ve çıkışlarını aktarıyor bizlere.
Bir yandan yüzleşmesi bu kadar zor olan bir durumla baş başa kalmışken, aktarımsak soğukkanlılık anne-kız arasındaki yabancılaşmayı vurguluyor adeta. Annenin hayatına geri dönüp baktığımızda onu bu yabancılaşmaya çeken her sebebi görüyoruz ve biraz daha yakınlaşıyoruz birbirimize.
Pişmanlıkları, sitemleri, acıları, tutunmaya çalıştığı güzel anıları, yaşama isteği, ilişkileri, yıpranmışlıklarıyla, sessiz bir ölümün hikayesi bu.
“İnsan doğduğu için,yaşamış olduğu için, yaşlandığı için ölmüyor. Bir şeylerden ölüyor.”
Uzun bir süre etkisinden kurtulamadığım bir kitap oldu. Beni çok etkiledi. Okunması gerekenler listesinde yerini aldı