Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
thilda
thilda
@kuslarucuyor
bir kadındı / bir ülkeydi / kapanmazdı artık yarası
Türkiye
108 okur puanı
Temmuz 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Gerçek üstü sayılabilecek bir biçimde akıcı ilerleyen, okuyucusunu hep diri ve çemberin içinde tutmayı başarabilen bir roman. Hikayede yer yer eksiklikler hissettim ama bu eksikliklerin her okurun canını sıkan türden olmadığını düşünüyorum, spoiler vermemek adına burayı es geçiyorum. Katili çok erkenden tahmin etmiş olsam da -hatta kitabın bitmesine son 100 sayfa kaldığında katilin kimliğinden emin olarak kitabın devamını okudum diyebilirim- hikaye sizi öylesine sarıyor ki sıkılıp da kitabı bir köşeye atmayı düşünmüyorsunuz bile. Özellikle ana karakterler gayet iyi işlenmiş bana kalırsa; yazar sahneleri ve karakterleri o kadar canlı resmediyordu ki sanki betimlemeleri, analizleri okumuyor da bir tabloya bakıyormuş gibi hissettim çoğu zaman. Ayrıca her bölüm değişiminde komiserler arasındaki geçişi de çok rahat bir şekilde yakalayabildim; hikaye bütünlüğünü yadırgamadan, uyumla ve merakla okumaya devam ettim. Kısacası keyifli bir okumaydı, film izler gibi bir sonraki sahne için sabırsızlanarak sayfalarını çevirdiğim nadir kitaplardan oldu.
Kitabı okumaya başlarken, Aziz Bey'in elim hadisesini öğreniyoruz ilk sayfalarda. Mevzubahis hadise nasıl bir olay örgüsü içerisinde gerçekleşmiş, işin aslı neymiş ne değilmiş, kim haklıymış bilmiyoruz. Aziz Bey, okuyucuyla daha ilk sayfalarda, soğuk ve yağmurlu gecenin sabaha uzanan saatlerinde yakaları ve kol ağızları mor satenden kostümüyle -kitabın sonunda öğreniyoruz ki kostümün bir kolu boydan boya yırtılmış- evinde yapayalnız oturur vaziyette buluşuyor. İşte böyle başlıyoruz Aziz Bey'i tanımaya. Gençliğine, ilk aşkına, Beyrut'a gidişine, çok kısa ama çok mutlu 3 gününe, Beyrut'tan dönüşüne, annesine, babasına ve daha nicesine şahit oluyoruz. Aziz Bey'in hadisesi ile başladığımız bu yolculuk, Aziz Bey'in hadisesi ile son buluyor.
88 sayfa bir kitap ilk etapta kısacık gibi görünse de gözümüze, yükte hafif pahada ağır da olabiliyormuş, anladım ki kitabın son sayfasını çevirirken kalpte bıraktığı tesir hiç de hafif değilmiş. Yazar çarpıcı ve etkileyici bir üslupla ne kadar çok şey anlatmış.
Zamanlamadan mı bilmiyorum fakat Ayfer Tunç'un kalemini okumaya ne kadar çok ihtiyacım varmış. Benim için yeri ayrı kalacak bir okuma deneyimi oldu diyebilirim.
Henüz kitabı okumaya yeni başlayan okuyucular için iyi okumalar diliyorum zira elinizden bırakamayacak ve bir oturuşta bitireceksiniz fakat Ayfer Tunç'un cümleleri okumakla tükenecek cinsten olmayacak.
İnsan bir kere hakikatin farkına varmaya görsün, bir daha eski benliğine kavuşamaz. Bazen bir lanet gibi çöker tepesine de, görece ihtişamlı bir sona gebe kalır âdem. Çare kurtulmaksa, kurtulmanın çaresi nedir?
Martin Eden hakkındaki detaylı düşüncelerimi kendime saklamak istesem de, şunu söylemeliyim ki Martin, mücadele silsilesinde var olmaya çalışırken tanıdık bir dost -belki de bir ayna- olarak yaşadı zihnimde. Nitekim Martin nerede olursa olsun cesurca yaşadı. Gerek zihnimde gerek kendi evreninde öyle cesur yaşadı ki geride iz bırakmaması delilik olurdu.
Okur Takip Önerileri
Bu kitabi bu kadar gec okumus olmama mi yanayim yoksa ilk defa okumanin verdigi heyecani ve hazzi tattigima mi sevineyim bilemedim. Okudukca icim icime sigmadi uzun zaman sonra ilk defa bir kitap icin bu kadar heyecanlandim. Bana bir seyler kattigini hissettigim, insan olmayi hatirlatan bir roman okudugum icin cok memnunum. Okumayan arkadaslarin ertelemeyi birakip en kisa zamanda okumasi gerektigini dusunuyorum. Kanaatimce Livaneli isminin edebiyat camiasinda neden bu denli yanki buldugunun kanitidir Serenad. Boyle bir roman icin kendisine tesekkur ederim. Bir de, kitabin kapagini kapattigimda Serenade fur Nadia'yi dinleyemeyecek olusumdan kaynakli buruk bir eksiklik hissettim ki bu da bana kitabi ne kadar benimsedigimi farkettirdi. Anladim ki bu kitapla beraber populer diye oteledigim diger kitaplara karsi onyargimi yikmak icin guzel bir adim atmis oldum. Guzel bir deneyimdi.
Hakkında uzun uzadıya konuşulacak, büyük ihtimalle, gerçek bir hikayesi ve gerçek karakterleri olan bir kitaptı. Doğruluğu yer yer sorgulansa da içerdiği tespitler enine boyuna tartışılacak nitelikteydi. Kitabı genel olarak sevdim ancak rahatsız olduğum bazı kısımları da es geçemem. Kadınlara yönelik zayıf varlık nitelemesinden pek hoşlanmadım, dil bazı zamanlar hiç hoşuma gitmedi hatta ama bunlar için yapılacak bir şey yok çünkü genellikle söylenen çoğu cümle Zorba'nın cümleleriydi, yazarın değil. Zorba da hayatı, isteği doğrultusunda ve kendi tabiriyle ipleri koparmış bir "özgür" olarak yaşayan alışılmışın dışında bir insan. Haliyle olaylara bakış açısından davranışlarına kadar birçoğumuzdan farklı ve aykırı, belki de korkusuz. Bu yönüyle de çoğumuzun aklına kazınmış bir karakter.
Dili sade ve akıcıydı, betimlemeler güzeldi. Bu özelliklerin hepsi birleşince de ortaya okunabilirliği yüksek bir roman çıkıyor zaten, okuyacak arkadaşlara keyifli okumalar diliyorum şimdiden.
Bu arada kitabın bir de aynı adlı uyarlama filmi var, Anthony Quinn karşımıza Zorba olarak çıkıyor. Kitabı okuyup da izlemeyen var mıdır bilemem, yine de bir hatırlatma maksadıyla dipnot olarak geçeyim dedim:)
Öncelikle belirtmek istediğim bir şey var: Hasan Ali Toptaş'ın diliyle tanışmış olmaktan çok memnunum.
Henüz iki kitabını okumuş olmama rağmen yine de beni etkilemeyi başardı. Bu okumalarımın devamının geleceğine inanıyorum bu yüzden.
Kitaba gelirsek, yazarın dili oldukça duru, berraktı.Toptaş'ın Türkçe'yi kullanış şekline hayran olmamak elde
Hikayemiz gözünü hırs bürümüş Kara Pertev Paşa'nın Itır'ı ve çocuğunu kaçırmasıyla başlıyor. Itır, gaybi bilgiler ilham edilen bir kadın ve Pertev Paşa'nın asıl emeli bu bilgiler doğrultusunda sadrazamlık makamına ulaşabilmek. Ardından bu hain planla birlikte kesişen hayatları okuyoruz; güzeller güzeli Esmehan Kaya Sultan ve Melek Ahmet Paşa'nın aşkı, tabip Selim'in kaybolan karısını ve çocuğunu bulma çabaları...
Anlattığı aşkın naifliği kafamda kurduğum dekora çok yakıştı desem yeridir :)
Yazarın okuduğum ilk kitabı olduğu için nasıl bir dille karşılaşacağımı bilmiyordum ama okudukça beni tatmin etti diyebilirim. Sadece biraz ağır bir dili vardı o da anlaşılmayacak bir şekilde değil kesinlikle. Ayrıca kitabın içinde altı çizilecek bir çok yer vardı. Değindiği şeyler güzeldi ve beni bazı konularda daha çok düşünmeye itti.
Bu gibi nedenlerden dolayı kitabı sevdim, okuyacak olanlara veya okuyanlara iyi okumalar diliyorum :)
Cengiz Aytmatov'a karşı çok büyük bir saygı ve sevgi besliyorum. Bunu kendisi oluşturuyor gerek diliyle gerek anlatmaya çalıştıklarıyla. İşte bu kitabı okurken de Aytmatov'a olan duygularım katlanarak arttı.
Gün Olur Asra Bedel beni Sarı Özek bozkırında yaşatmayı başarabildi. Yedigey'i, Kazangap'ı, Abutalip'i, Ukubala'yı sanki gözümle gördüm, tanıdım. Yeri geldi mankurt efsanesinde kayboldum yeri geldi Raymalı Aga'ya acıdım.
Ve üslubun güzelliğini bir kenara bırakırsak kitaba dair sevdiğim başka bir özellik de ismiyle özdeşleşmesiydi. Yüz yıla bedel bir gün yaşanıyor. Bir yazar ancak böyle anlatabilirdi diyorsunuz okurken.
Çok güzel bir deneyimdi benim için bu kitabı okumak. İnsana bir şeyler kattığı kesin. Okuyun ve insanların okumasını sağlayın derim.
Nihayet dillerden düşmeyen sürekli tavsiye edilen kitabı bitirdim. Bir kitabı -çocuğu- kapağına -yüzüne- bakarak değerlendirmeyin. İşte bu yazıyor kitabın arkasında. Konusunu da bu sözden az çok tahmin etmişsinizdir. August Pullman yüzünde fiziksel bir bozuklukla doğmuş bir çocuk ve bu kitap August'un ilk kez gerçek bir okula gidişini, yaşadıklarını anlatıyor.
Özellikle karakterlere çok çabuk ısındım. Konusu açısından farklı denilebilecek nitelikte bir kitaptı. Dili de oldukça sade. Çok önceden başladım kitaba fakat tatilde şehir dışına çıktığımdan yanıma alamadım ve bitirmek bugüne nasip oldu.
Kitabı sevdim, sevmedim diyemem. Fakat beklentimi çok yüksek tuttuğum için birazcık hayal kırıklığı yaşadım.
Yorumu Auggie'nin kartpostal öğretisiyle kapatmak istiyorum:
Herkes hayatında bir kez olsun ayakta alkışlanmalı çünkü hepimiz dünyayı dize getirdik!
Hiç bitmesin diye uğraştım, cümleleri yavaş yavaş, sindire sindire okudum. Ve son sayfasında elimde olmadan hüzünlendim.
Sabahattin Ali'nin üslubunu çok seviyorum. Yazarın inanılmaz bir betimleme ve psikolojik tahlil yeteneği var. Her cümlesi benim için ayrı değerli... Mutlaka okumalı. Okuyup sahte insanları çıplak gözle görmeli.
"...İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var..."
Kitabı birkaç kere yarım bıraktığımdan mıdır nedir bu sefer beklentim düşük bir şekilde okumaya başladım. Ve kitap bana kendini o kadar beğendirdi ki bundan sonra kitapları yarım bırakırken oturup bir kere daha düşünme kararı aldım :D Çok zevk alarak okudum, yazarın okuduğum ilk kitabı, betimlemeleri de başarılıydı. Sayfaları sürekli acaba ne olacak diye çevirdim. Arada birkaç sayfada sıkılmadım değil ama bu kitabı okumamak için yeterli bir neden olamaz. Bazen çocuk kitabı okuyormuşsun gibi geliyor ama bana kalırsa çocuk kitabı diye nitelendirmek de doğru olmaz. Kısacası çok beğendim :)
Kitabi genis zamana yayarak okumak zorunda kaldim malesef. Yine de zevkliydi. Gerci Thomas More hayalindeki dunyayi fazla 'utopik' kurgulamis gibi geldi bana neticede insanlarin oldugu bir dunyada bu kadar duzen bi yerden sonra islemez :)) okuyanlarin begenecegini dusunuyorum
"Bu kitap kelimenin tam anlamıyla, 'başucu kitabı' olmak için hazırlandı. Gece uyumadan önce birkaç sayfa okumanız, (sonra sosyal medyaya bakmamak kaydıyla!) sabah daha yüksek mantık kalitesiyle uyanmanızı sağlayacaktır. " kitabın sunuşundan bir kesit. Dünyaca tanınmış kişilerin hayata bakış açısını öğrenmek için güzel bir kaynak. Bu kişiler tabi belli bir başarının üstüne çıkmış insanlar olduğu için öyle ya da böyle okuyana farklı bakış açısı kazandıracağına inanıyorum. Beğendim, başucu kitabı olmaya uygun bir eser.
·
Puan vermedi
Kitabı büyük bir hevesle aldım. Maalesef yayınevinden kaynaklandığını düşündüğüm birçok hata beni okurken rahatsız etti. Cümlelerin çok dağınık olması, yazım yanlışları derken ne kadar dirensem de daha fazla tahammül edemedim açıkçası. Yine de bir gün başka bir yayınevi vasıtasıyla tekrar görüşeceğimizi umut ediyorum
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021121,4bin okunma
Bu hayatta yalnız kalmaktan yahut yalnız ölmekten korkan insanların kitabı okuyunca daha derin üzüntüye kapılacağını düşünüyorum. Anlatılanın bir hikayeden ibaret olmadığını yaşanmış olduğunu bildiğinizde içinizde açtığı yara anlatılamayacak türden oluyor maalesef. Özellikle kitabın son sayfalarına doğru iyice etkilendim. Oldukça yalın dile sahip bir kitap. Hayatın bu yönlerini görmek için her kesimin okuması gerektiğini düşünüyorum.
Kitabı bazı nedenlerden dolayı geniş zamana yayarak okudum. İskender Pala'nın okuduğum ilk kitabı olması diline alışma sürecimi uzattı diyebilirim. İlk sayfaları bende heyecan uyandıran bu kitap ortalarına doğru sıkmıştı beni. Hatta kaç kere yarım bırakma düşüncesini içimden geçirdiğimi bilemiyorum.. Ama inat ettim kitabı bitirecektim. Daha sonraları bunları düşünmekle ne kadar hata ettiğimi anladım. Kitap beni kendine bağladı ve sayfaları çevirdikçe olayın içinde hissettim kendimi. Hikayenin haricinde üzerine düşülecek bir çok söz barındırması ve derkenar bölümleri okurken daha bir tat kattı sanki. Bu kitabı okuyacak insanların bir şey kaybetmeyeceğini hatta bir şeyler kazanacağını rahatlıkla söyleyebilirim :) İyi okumalar
Önceleri okumuştum bu kitabı ve yorum yapma isteğime de engel olamadım. Öncelikle kitapta edebi bir üslup aramaktan vazgeçin zaten kitabın başında Halit Ziya da bunun edebi bir eser değil acılarla dolu kişisel bir hatıra olduğunu bilhassa belirtmiş. Daha önce 3 çocuğunu toprağa veren yazar, oğlu Vedad'ın ölümüyle tekrardan sarsılıyor. Kitaptaki duygu yoğunluğunu hissedeceğinize de eminim. Vedad'ın resimleriyle süslenen kitapta bir babanın acısını bizzat içinizde yaşayacaksınız. Herkesin okuması gereken bir kitap diye düşünüyorum. Ek bir bilgi olarak da Selim İleri'nin Kırık Deniz Kabukları adlı yapıtını bu kitaptan etkilenerek yazdığını belirtmek isterim.
