kim o içimde ki ses ?
ilk incelemem olduğu için biraz heyecan var tabi :) o halde başlayalım.
öncelikle 
Mehmet Yıldız tüm bu bilgileri tek tek toplayıp ders niteliğinde bizlere sunduğu için teşekkürü bir borç bilirim. okumama nasip eden Rabbime şükürler olsun.
biliyoruz ki asrımızın en büyük hastalığı vesvese. peki nedir bu vesvese ? ve neden vesveseyi kendi düşüncemiz ve iç sesimiz olarak benimsemişiz neden bir şey yaptığımız zaman ‘içimden geldi,yaptım’ diyoruz.peki tüm içinden gelenler senden mi, doğru mu ? insan sürekli içinden geleni mi yapmalı ?
işte tüm bu sorulara yanıt;
Bediüzzaman Said Nursî 
Sözler (21.söz) kısmında. Üstad hz (Allah c.c razı olsun) bize bunu yıllar önce anlatmış aslında. Mehmet hoca ders niteliğinde hepsini açıklamalı olarak ele almış. sayfamda hemen hemen hepsini paylaşmış olduğum için buraya yazmayacağım.
normalde dini kullanıp suistimal eden çok fazla yazar okudum.kitap satılsın, yazar tanınsın paralar kazanılsın. peki amelin ne oldu? yerle yeksan! kanmayalım sevgili dostlar öyle herkesi okuyup, dinlemeyelim. zihnimizi malayani şeylerle doldurmayalım.
sevgili Mehmet Yıldız kesinlikle onlardan biri değil. bu kitabında da bunu çok rahat bir şekilde görüyoruz. incelememi bitiriyorum (şimdilik) bitirmeden evvel ders videolarını buraya bırakıyorum. youtube.com/playlist?list=P...
Sözler ile birlikte çalışırsanız çok daha akılda kalıcı ve anlaşılır olacaktır. anlamıyorum, çok zor demeyin. ben anladıysam herkes anlar :) Allah’a emanet olun, dualarda buluşalım.
Kumral Ada Mavi Tuna
İlk incelememe benim için çok özel, yeri bende ayrı olan bir kitapla başlamak istedim. Bazı nadir kitaplar vardır ki insan onu okumadan önce başka biridir okuduktan sonraysa bambaşka birine dönüşür. Kumral Ada Mavi Tuna ile ilişkimiz tam olarak böyledir işte.
Sanırım beni en çok etkileyen şeylerin başında geliyor insanların çocukken tanışıp yetişkinliğe giden dostluklarının yanında ailelerinin de birbirlerini böylesine sevmesi ve bu da “Kalbi temiz insanlar gerçekten varmış.” farkındalığı yaratacak cinsten.
Güzel kalpli Tuna, (Mabel mi demeliydim? :)) senin ne kadar güzel bir kalbin var öyle, çok iyisin; fazla iyisin. Senin insanları sevme şeklini sevdim ben. Sen çok masumsun be Mavi Tuna!
Ada, Kumral Ada! Sen nasıl rengarenktin öyle, çok sevdim senin cıvıl cıvıllığını… nasıl soldun sen, Aras’ın yokluğu muydu bu? Aras ve sen bambaşka kaldınız benim gözümde…
Ah Aras… nasıl gidişti o? Senden sonra o rengarenk kitap siyah beyaz filme döndü desem yeridir. Ölmeseydin Ada’yla ayrılmayacağınızı düşünmek istedim ben nedense. Sizi sevdim.
Niye bu kadar erken be Aras!
Mis kokulu Meriç… sana haksızlık edildiğini düşünüyorum. Haksız olduğun yerler olsa da bence empati kurulmadı seninle, çocuk yaşında aldığın yaralar görülmedi yeterince…
Bu çok sevdiğim kitabın incelemesini, yine sevdiğim bir alıntıyla bitirmek istiyorum.
“O gülünce içim şenlenir, nerede ara vermişsem oradan yapışırım yaşama.” 
Buket Uzuner 
Kumral Ada Mavi Tuna
