Hiçbir zaman umutlanmadım, ama hep bir inanç vardı içimde.
...
Sesinde çaresizlik vardı ama bir yandan da dalgındı çünkü aklı başka yerlere dalıp gitmişti ve bunlar gibi şart kipinde, yarım kalmış cümlelerle konuşmak onda bir refleks haline gelmişti.
Sayfa 97 - metisKitabı okuyor
Sıkıntılı bir sükûtla bekliyordu delikanlının gözlerinde. Sihirli ve keskin, o esrarlı bakışlarda, şefkate muhtaç, ıstıraba dayanamayan yüreğin, sağanağı vardı şu an.
Sayfa 165
Bir Kelebek ağrısıydı,vakit dardı,
mevsim hicazdı yetişmem gereken bir ölüm,kaçmam gereken bir hayat vardı..birhan 
Birhan Keskin
İnsan, ne kadar acı olursa olsun, bir mecburiyeti kabul ettikten sonra içine sükûn ve tevekkül geliyor. Hayrullah Bey'in omzuna başımı dayayarak odaya girerken, ne gönlümde heyecan, ne gözümde bir damla yaş vardı!
——
“Bazılarının yüreğe iyi gelen bir yanı vardı, armağan gibiydiler.”⛈️
——
-Kızıyor musun bana?
-Çok!!!
- Bilmediğin şeyler var. Anlatırsam, hak verirsin belki.
- Hak vermem!!! Dedem gözlerimin önünde şu an. O hep sana hasret duyarak yaşadı... Onunla aranızda bitmeyen bir garazın savaşı varsa, bil ki o savaşın yıkılan harabesi altında annemle ben kaldım.
Sesi ağlamaklıydı. O da erimişti duygularının pençesine düşüp:
- O acımasız terk edilişin arasında, anamla benim ne günahımız vardı, bunun izahını yapabilecek misin baba? Bir canavar vicdanı oluşturup ona tutundum yaşamak için... Ne zaman çocuğunun elinden tutup yürüyen bir baba oğul görsem, her defasında öldüm. Düşman kesildim ömrümce öylesi bir manzaraya... "Baba" diye seslenen çocuklara düşman kesildim. İşte o zamanlar sana hep kızdım...
Çocukluğumu hiç yaşayamadım ben... Bazen içim ezilir bir haksızlığın karşısında ve bazen taş kesilir kalbim, acımam kimseye.
Bu sebeple çokları, "dengesiz" derler... Bana bıraktığın en büyük miras, acımayı unutmam oldu. Yüreğimde hasretini duyup yollarına baktıkça, benim de vicdanım tutuldu tıpkı senin gibi.
Taş kesilen yüreğimin duyarsızlığında işlediğim bütün günahlarımın sebebi sensin. Yalnız bıraktın bizi.
Düşünebiliyor musun baba, her akşam yatmazdan önce anneme yalvarırdım, "Anne başımı dizlerine koy ve içinde baba olan bir hikâye anlat bana" diye. Kırmazdı, mutlaka bir hikâye bulur, anlatırdı.
Sayfa 150 - 151Kitabı okuyor
gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikriınce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu ağlardım
Sayfa 22
