"Ruhumda, cinayet işlemişim gibi bir ağırlık vardı."
Sayfa 117Kitabı okuyor
"İçimde durmadan kabaran, dinmek bilmeden sızlayan bir şey vardı."
Sayfa 117Kitabı okuyor
"Ruhumun, vicdanımın derinliğinde bir türlü sakinleşmeyen, bütün varlığımın yakıcı bir hüzünle dolmasına sebep olan bir köşe vardı."
Sayfa 117Kitabı okuyor
Çok yoğun koşturduğumuz bir zaman diliminde bir ablamızla vakit namaza durduk, kılıp işlerimize devam edecektik, kim bilir belki de aklımızda hala işlerimizi planlamaya devam edecektik, ancak daha sünneti kılarken öyle sakin öyle cehdsiz öyle telaşsız, öyle mücadelesiz bir namaz kıldı ki aldığım tekbirden gittiğim secdeye kadar utandım... molaların içine sıkıştırılmış namazlarımız vardı oysa namazın içine sıkıştırılmış hayatarımız olmalıydı.. dünya hayatımızda bizi kuşatmış olan
HIRS ( sonu gelmez öfkeli istek)
HUSUMET ( düşmanlık)
HÜSRAN ( maddi manevi düş kırıklığı zarar etmek )
ibadetlerimizi de kapsamıştı maalesef
Yeniden bir bismillah ile cehdsiz , cedelsiz mücadelesiz , telaşsız , hırssız husumetsiz hüsransız namaz nasibimiz olsun inşallah ...... namaz bitince
Savaştan değilde , sanki ilahi huzurdan geliyor kadar dingin olmak nasip olsun.....
Öyle çok yüz vardı ki etrafımda
Hangisine baksam, yalnızlık çekerdim
Sayfa 14Kitabı okuyor
Hatırlıyorum: Dayanılmaz bir hüzün vardı içimde. Hatta ağlamak istiyordum. Her şeyi yadırgıyordum, huzursuzdum: Her şeyin bana yabancı olması çok etkiliyordu beni, bunu anlayabiliyordum. Yabancı her şey boğuyordu beni, öldürüyordu.
Dışardan her ne kadar adaletsiz gözükse de doğanın kendi içinde kurduğu muazzam bir denge vardı. Bu dengeyi geri dönüşümsüz bir şekilde bozan tek canlı insandı
Oysa, birikmiş alacaklarım vardı bu dünyadan.
Sayfa 158Kitabı okuyor
Zaaf
Zaaf ne kadar güzel bir kelimeydi, Uraz'ın Kumruya dair hissettiklerini anlatabılecek daha iyi bir kelime yoktu.
Uraz'ın Kumru'ya zaafı vardı.
Oysa her güzel duygu, güzel her hikayeye bir son getirir miydi?
Sayfa 75 - Indifo yayinlariKitabı okudu
“Her şey yoluna girecek merak etme…
Başaracaksın “ cümlelerini duymaya ihtiyacım vardı….
F.K
Yaptıkları , hesapsız kalır zanneder insan .. karşındakinin verdiği tepki sadece yanan canından çıkan acı boyutunun göstergesidir . Unutmamalı kimse senin hesabını hayat soracaktır . Sen hangi konuda iyi isen o konuda senden iyisini çıkaracaktır karşına ve yaktığın yerden çok daha şiddetli yanacaksın üstelik senin canın çok daha fazla yanacak çünkü yaktığın kişinin sebebi vardı “seni sevmek gibi bir sebebi “ bunun azim ve dirayeti mücadele ruhu kısmen hazırdı . Ama sen değilsin çünkü senin tek amacın yakıp yıkıp kullanıp ortada bırakmak .. bu yüzden unutma senin canın çok yanacak ve öyle böyle değil çok yanacak .. kendi yarattığın cehennemi yaşarken bas ucunda oturup saçlarına dokunurken acını bedenine almaya çalışan o insana olan ihtiyacını hissedeceksin onun yokluğu ayrı kendine yaptığın ayrı yandığın cehennem ayrı vururken seni ANLAYACAKSIN .. sana anlatamadıklarımı
Günümüz çağının sosyal düzenini de bugünün çalışan anneleri sessiz sedasız kuruyorlar. Birkaç adım geriye gidip babaannemizin, annemizin ve kendi evlerimizin misafir düzenlerine bakarak bu dev değişimle yüzleşebiliriz. Babaannelerimizin zamanında teknolojik iletişim imkânları yoktu. Onun yerine çat kapı her an gelebilen misafirler vardı. Ocak başına oturan, kaynayan aşa fasulye ayıklayan, sofrayı kurmaya yardım eden, içimizden birileriydi o misafirler. Sonra annelerimizin döneminde haberli misafirleşmeye evrildik. Bu haberli bekleyiş, her misafir için özel bir hazırlığı gerektirdi. Aslında o özel hazırlığı, bir çeşit yarışına dönüştürmeseydik yine güzeldi.
" Ah, hayatın bu kadar fedakârlığa değecek nesi ve ne mükâfatı vardı ? "
Türkiye İş BankasıKitabı okudu
