Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve Kelimeden sonra da var olmaya devam etti Yalnızlık... Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime söylenemeden önce başladı. Kelimeler, Yalnızlığı unutturdu ve Yalnızlık, Kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe, Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu..
Sahi, yalnızlık da olmasa
n'apardım ben?
Benim en sevdiğim söz senden duyduğum ben'dir.
PDFKitabı okudu
Kendime yalnızlıktan daha iyi bir dost bulamadım.
Sayfa 124 - domingoKitabı okudu
Vay arkadaş!! Bu nasıl bir yalnızlık!
"...sıkıntı büyüdü mü insanın içinde diyorum.. yalnızlık.. bir çeşit intihar gibi.. çünkü kendini yitiriyorsun, çoğu kez bunun farkında da değilsin, asıl o zaman ölmüş gibi oluyorsun."
Sayfa 85Kitabı okudu
"Çünkü yalnızlık korkusu zehirden beterdir."
Sayfa 45 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 11. BasımKitabı okudu
Komşum, yalnızmış. Kocası bir iş gezisine çıkmış yine. On gün falan gelmeyecekmiş. Akşamın erken indiğinden yakındı, "Bahar gelmeyecek mi bu yıl?" dedi usançla. Oysa bahçesindeki bademler çiçeğe durmuşlardı bile. Ağaçlara asılı kalan bu sis, içini sıkıyordu belki. Sabahları ağlayarak uyanıyormuş, gün boyu gizleniceği bir oyuk arıyormuş. "Toplumun dışına mı düştüm ne." diye bir soru daha sordu. Belki de yaşdönümü belirtileriymiş bunlar. Ama yalnızlık artık ağır geliyormuş.
Sayfa 52
Tutunamayanların tarihine eğildi.
Kelime ve yalnızlık hayatın tadı tuzu
Kucaklamak isterdi ölümü ve sonsuzu.
Sayfa 114 - İletişim, SelimKitabı okudu