Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
okudundiye
okudundiye
@zehratasdmr
Öğrenci
Odtü
6 Aralık 2004
139 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Konu itibariyle oldukça merak uyandırıcı bür eserdi ayrıca başlarda acaba şimdi ne olacak diyerek okudum ama kurgunun ortalarına doğru yazarın gereksiz uzattığını düşünüyorum belki de dilinden kaynaklıdır bu fikrim. Ama bu hikayeden daha büyük beklentilerim vardı. Kitabın ana fikrinde kokunun bireyin varlığı, var oluşu alegorisinin bulunması eserin can kaynağı zaten sırf bu yaratıcı fikir yüzünden okunabilir. Bir de şu var ki sonu çok hazin ve çarpıcıydı. Tavsiyemdir
Stoa felsefesine ve sokrates’e, epiktetos’a ilgi duyuyorsanız tavsiye edilir. Ayrıca beni yavaş yavaş stoacılık fikrini benimsemeye
iten bir eser. Niteliksel olarak içinde aforizma sayılacak sözlerle açıklamaları mevcut. Bu akıma pek hakim değilken stoacılık fikrini merak etmeme özellikle zenon’dan itibaren genel çaplı bi okuma yapma isteğine vesile oldu.
Öncelikle kitaba fazla yükselmeden okursanız büyücü dünyasına ait keşfedilmemiş topraklara adım attığınız için heyecanınızı koruyarak okuyabilirsiniz. Fakat Harry Potter dünyasının büyülü ve ilmek ilmek işlenmiş kurgusuna kendinizi kaptırıp seriye eş değer bir kurgu beklerseniz beklentilerinizin çok çok aşağısında kalacaktır. Kişisel olarak tiyatro izlemeyi çok sevsem de okumaktan yana aynı görüşte değilim belki de bu yüzdendir ki dil ve anlatımını yavan buldum. Kitapta bildiğimiz harry potter karakterlerine atfedilen yeni hikayeler ve karakteristik özellikler hoşuma gitmedi ancak dediğim gibi bunu büyücü dünyasına bağlı yan bir hikaye olarak okuyunca pek de mühim değil. Genel olarak harry potter ile ilgili yeni şeyler izlemeyi, okumayı seviyorum ana hikaye ile bağlarımızı güçlendiriyor bence. Sonuç olarak okumamız şart değil ama benim gibi seriyle bi gönül bağınız varsa tavsiye ederim. İyi okumalar.
Harry Potter ve Lanetli ÇocukJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 20169,7bin okunma
Okur Takip Önerileri
Seriyi 2016 yılında Tim Burton’ın yönetmenliğini yaptığı filmiyle tanıdım. O zamanlar fantastik ögelerle yeni yeni tanışıyordum ve filmi çok beğenmiştim. Bu sebeple önce filmini tekrar tekrar izledim devamındaysa kitap serisinden haberdar oldum. Kitabı tek bir günde bir çırpıda bitirdim çünkü gerek kurgusu gerekse kitabın içindeki olayı destekleyen sahici fotoğraflar beni seriye daha da çekti. Üstelik kurgunun 1900’lü yıllarda geçiyor olması hikayenin cazibesini arttırıyordu. Tüm karakterler, zaman yolculukları, döngüler, ve mekanlar seriyi okumaya devam ettikçe daha da akıcı hale geliyor. Bu kitap fantastik edebiyatı için çok kıymetli bir romandır benim gözümde. belki de ilk okuduğumda küçük ve meraklı bir çocuk oluşumdandır diye düşünerek bir kez daha okuma kararıyla yine tek seferde okudum herhalde birkaç kez daha okurum ileride ama sıkılır mıyım sanmıyorum. Size de -fantastik meraklısıysanız- mutlaka okumanızı tavsiye ederim zira fantastik edebiyatın o kalıplaşmış canavarlarından, vampirlerinden çok daha farklı bir dünya bekliyor sizi: gizli ve yarım kalmış tuhafların hikayesi…
Farabi'yi felsefeye ilgi duyduğumdan beri merak etmişimdir. Bu kitabı da görünce öncelikle ismi beni çok etkiledi. İçeriğine gelecek olursam farabi'nin öğretilerini kısa kısa- neredeyse- ders kitabı niteliğinde açıklamış ve her bölümün sonuna destekleyici birkaç alıntı bırakılmış. Tabii ki farabi'yi tanımak için yeterli bir içeriği yok fakat kendisi hakkında şöyle bi' bilgi sahibi olmak için okunabilir. Yine de bir yazar, filozofu tanımak için külliyatına giriş yapmak gerektiği ve özümsenerek okunması gerektiği taraftarıyım. Bu tarz üstünkörü yazılmış kitaplar okuru ne gerçekten bir konuya hakim kılıyor ne de okuduklarını gerçekten kendi bilgi belleğine alıp yorumlama yeteneğimizi geliştiriyor.
"İnsan olmak" diyince daha derin düşüncelere dalacağım bir kitaptır muhakkak demiştim. Umduğum gibi olmadı maalesef bilmediğimiz bir şeyi anlatmıyor yazar.
Moll Flanders 17. Yüzyıl ingiltere'sinde yaşama talihsizlikler silsilesi ile ilk adımını atan ve tüm hayatı boyunca etik yönünden pek çok günaha sürüklenmiş bir kadının hikayesi. Daniel Defoe roman türünün ilk örneklerini realistik bir anlayış çerçevesinde dönemin koşullarını aktarmak istemiş olsa da olayların gelişimi ve romanın genel üslubu itibariyle içim pek kaldırmadı bu yaşam öyküsünü. Olay zincirinin dışında edebi olarak da bana bir katkı sağlamadığını düşünüyorum bu sebeple herhangi bir okura da tavsiye etmiyorum. Genel hatlarıyla benzer başka bir roman okumak ve zihninize edebiyat şöleni sunmak isterseniz Madam Bovary'i okumanızı tavsiye ederim.
Hacimde küçük ama sınırları olmayan bir kitap. Zaten kısacık olan bu eseri son 20 sayfaya gelene kadar Tolstoy'a olan saygımdan okudum. Okudum ama zaten kitabın adından bile çıkardığımız sonuç başta olmak üzere "nereye varacak bu kitap?" dedim sürekli. Evet yahu anladık, İlyiç ölüyor numaranı yap artık sal üstümüze çökecek o kasvetli düşünceleri... son cümleye geldim ki anladım. Bu kitaptan sonra artık sindirmem gereken, kafa yormam gereken bazı meseleler var...
Düşünüyorum da acaba sitede kitabı yorumlayan kişilerle farklı kitapları mı okuduk? Genelde psikolojik gerilim okumam fakat okumuş bulunduğum onca kitap, yazar, türden sonra kendi okuma haritasını oluşturmuş birikimli biri olarak bu eseri türünde nitelikli kılan özellikleri var mı bulamıyorum. Ne heyecen ne korku ne de gerilim... merak hususuna girmiyorum bile. Başladığım andan itibaren sürekli ne olacağıyla ilgili neredeyse doğru tahminlerde bulundum ki bu da kitabın tadını tuzunu kaçırıyor. "Şimdi ne olacak!" Dedirtmeyen bir gerilim kitabıydı. Konusunu yazma ihtiyacı da duymuyorum zira çevirsinin de berbat olması cabası... okumayın eminim çok daha kaliteli psikolojik gerilim kitapları vardır elbet.
"İnce elenip sık dokunmuş" deyimi tam bu kitaba uygun dersem hiç de yanılmış sayılmam. Türlü sebeplerden ötürü uzun vadede bitirmiş olsam dahi aslında bir çırpıda bitirebileceğiniz çerezlik bir eser.
Bir kitabı beğenmem için genel itibariyle üsluba, akıcılığına ve kurgusunun sağlam temellere dayandırılmış olup olmadığına dikkat ederim fantastik okumalarımda. Bu kitap üç şartı da sağlıyor "fakat" gerek yazarın seriyi üç bölümde yayınlamaya karar verip yıllardır son kitabı yazmayışı gerekse okurların 1. Ve 2. Kitabı bir sona bağlanamayıp ,çünkü son kitap yok, binlerce sayfa ayrıntılarda boğulduğunu düşünmeleri kitabı bitirdikten sonra pek çok olumsuz fikre sahip olmamı ve bu mükemmel seriye uzun bir süre uzak kalma kararı almama sebep oldu.
Ben böyle pek bi' isyan etmiş oldum ama yine de aldırmayın bana. Elbet bir gün son kitap çıkar ve ben de bütün seriyi bitirip rahata ererim :)
Zweig'ın Balzac incelemesini okuduktan sonra balzac okumaya başladığım kitap. Balzac vesilesiyle ilk kez bir biyografi okudum. Hem de ne biyografi ama! Zweig'ın yazdığı her bir cümle ustaca bir karakter ve psikoloji çözümlemesine sahipti ki Eugenie Grandet'i okurken Zweig'ın yazım dehasının yanında aynı zamanda usta bir okuyucu-gözlemci olduğu
"Madam Michel'de kirpinin zarafeti var: Dışarıdan dikenlerle zırhlı, tam bir kale, ama bence içinde kirpiler kadar doğrudan bir rafinelik var. Onlar haksız yere duyarsız, uyuşuk görülen, şiddetli oranda yalnız ve korkunç bir şekilde zarif havanlar." İşte böyle diyor kitabın kahramanlarından Mösyö Ozu.
Madam Michel, oldukça varlıklı ve
Bir Rus klasikleri okuyucusu olarak tolstoy'un uzun diyaloglarını dostoyevski'nin zihninize kazınan betimlemelerini, gogol'ün yüzünüze tokat gibi çarpan hicvini bekliyor insan. Tabii ki hepsini okumaktan gurur ve ilgi duyuyorum. Evvel de bu yazarlar ile tanışma şerefine ermiş olsam da daha önce denk gelip Puşkin okumamıştım. Kendisinin okuduğum ilk eseriydi. Ve saydığım birkaç usta yazarın rus edebiyatı ağırlığı algısını yıkan bir dil ve anlatıma sahipti. Yüzbaşının kızı, oldukça yalın diyaloglarla yazılmış kısa bir kitap ve puşkin cümleleri uzatmayı, sanatla süslemeyi sevmiyor anlaşılan. Her ne kadar tahayyül ettiğim rus edebiyatı ürünlerinden hafif kalmış olsa da ben eseri akıcı buldum. Mutlaka okuyun der miyim ondan emin değilim. Ama profesyonel bir okuyucu olmak istiyorsanız Puşkin ile tanışmanızı öneririm tabii ki.
Gelelim kitabın konusuna. Eser, asilzade bir ailenin oğlu olan Pyotr Andreyiç'in (17) memleketinden çok uzakta bir kasabaya asker tayin edilmesiyle başlıyor. Vardığı görev yerinde kalenin yüzbaşısı ve ailesiyle oldukça samimi ilişkiler kuran pyotr, yüzbaşının kızı Maria İvanovna'ya aşkını anlatıyor demek isterdim. Fakat bu bahsettikerim Aslında Pugaçov ayaklanmasının ardında kalan bir hikaye. Yazarın okuyucaya asıl vermek istediği olay Pugaçov Ayaklanması işin özü. Savaşın arka perdesinde kalmış bir aşkın hikayesi. Kitap zaten kısacık dolayısıyla duygular, kişiler, olaylar derinlenmesine işlenmemiş ve bu da yazarın aslen Pugaçov Ayaklanmasını anlatmak istediğinin göstergesi.
Benim için ortalama bir eserdi. Okuduğuma memnunum, eğer rus edebiyatına ilgiliyseniz size de tavsiye ediyorum.
•BİR İDAM MAHKÛMUNUN SON GÜNÜ•
•Kim olduğunu ve hangi suçtan ötürü yargılandığını bile tam olarak bilmediğimiz bir idam mahkûmunun son birkaç haftalık ömrünün sancılı karmaşasını okuyoruz. Mahkûm kimdir bilmiyoruz evet. Zira zaten bu "insanın" kim olduğu, toplumda hangi statüye sahip olduğu ya da hangi suçtan idama tabii tutulduğu değil mühim olan. Hugo'nun da önsözünde uzun uzun açıkladığı gibi insanlığın ve Fransa'nın tarihine bir yüz karası olan giyotin ile idama dikkat çekmek, bu vahşete bir şekilde baş kaldırmak. Yazar edebiyatın toplumsal olaylara kayıtsız kalamayacığını da gösteriyor bize. Bir gün Greve Meydanı'nda** denk geldiği idam seremonisi üzerine gördüğü bu acı kutlamanın tablosuna dayanamamış ve bu eseri kaleme almıştır. Ölüm her insan için kaçınılmaz bunu hepimiz biliyoruz. Fakat bir insanın naçiz bedenini ruhundan kasten ayırmak ne kadar acımasızca. Suçlu ne yapmış olursa olsun adaletin yerini bulması için ceza bu kanlı vahşet olmamalı diyor Victor Hugo. Her ne kadar bu olayların gelişimi 1800-1830 lar arası bir döneme denk geliyor olsa da çok haklı yazar. Can bahşetme hakkı bizde olmadığı gibi almak da bize mahsus değil. ~ uzun lafın kısası tarihin yargı sistemine bir başkaldırı niteliği taşıyor kitap. okuduklarım karşısında kanım dondu. Mahkûmun sefilliği ve vazgeçmek zorunda kaldığı şeyler çok acıttı canımı. Hadi her şeyi geçiyorum da küçücük bir kızı vardı onun. Babasının ölümü o minik kızın hayatını da kararttı. Velhasılıkelam ben kitabı çok sevdim. Bir gün mutlaka alın, okuyun.
•MADAME BOVARY•
•Bu klasik eser yazıldığı dönemde pek çokları tarafından hoş karşılanmamış, ahlak dışı bulunmuş. Oysaki Flaubert, toplumu olanca yalınlığıyla, abartmadan, gözler önüne sermeyi başarmış. Hoş karşılanmaması gatet doğal zira insanların ve toplumların normlarına karşı bir saldırı niteliği taşıyor.
• Orta seviyeli bir aileye mensup
