Alperen Işık
@1914alperen
Öğrenci
KÜ - Sınıf Eğitimi YL (1/2)
İzmir
Iğdır, 9 Nisan
6 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okur Takip Önerileri
DÜŞÜNEN İNSAN
Yaklaşık 5 yıldır kendi şarkı sözlerimi yazıp bu sözlerin üzerine gitarım ve mızıkamla besteler yapıyorum. Henüz yeni olduğum bu mecrada bundan sonra arada bir yazdığım sözlerden birkaç dize aktarıp içimi dökmek istiyorum. 2014 Nisan'dan beri içimde şiddetini tarif edemediğim bir hüzün, bir melankoli var. 2019 Şubat'tan beri ise bu hüzün ve melankoliye yaşamdan zevk almama eklendi. Son dönemde karamsarlık hayatımın merkezine oturdu. Yazıyı nasıl sonlandıracağımı bilemedim sayın okuyucu. Zaten konuşurken de böyleyimdir ben. Zor konuşurum fakat bu sefer de susacağım yeri bilemem. Kendimi toplumdan soyutlamam (belki de soyutlandırılmam) bu yüzdendir... Kim bilir?
Ağladım, ağladım gözyaşlarımı durduramadım
Üzüntü dolu dünyamda ben hiç mutlu olamadım
Yanaklarım, gözlerime "Yeter artık!" dedi
Çünkü; onlar, mutsuz olmayı sevmezdi...
İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.
İnsan bir garip hayvandır ki her şeye alışır. Her alışmadığı şeyden korkar. Hatta, bazı kere o kadar ki mesela dünyada en çok, sonsuza kadar sürmediği bilinen ikbâlden ayrılmayı bile tercih eder. Büyük bir ihtimâldir ki ölüm korkusunun bütün insanoğlunu kapsaması da ölümün bir kimseye bir kere geldiği için, ölüme alışmanın imkaânı olmadığındandır.
Ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...