İyi bir ev, doyasıya sevilecek geçirilmiş bir çocukluk, hayatın en karanlık dehlizlerinde kaybolmaya yüz tuttuğumuzda uzaklardan bize bir ışık tutar gibidir.
İnanç neşelidir sevgili okuyucu. İnancı asık suratlı insanların inhisarından kurtarmak gerek, inanmak insanın içini sevinçle doldurur ve o sevinç insan ilişkilerinden içinde yaşadığımız dünyaya dek dokunduğu her yeri onarır, güzelleștirir.
Dıș alemde gördüklerimiz bizi iç alemimizin keşfedilmedik mağaralarına götürmüyor, içimizin daha önce hiç bilmediğimiz sokaklarına bir ışık düşürmüyorsa, dış dünyada attığımız adımlar içimizde yankılanmıyorsa, gitmek neye yarar?
Yolculuk insanın daima bir gurbet üzere yaşadığını hatırlamaktır. Hiçbir yer bana yurt değil, özlediğim, orada olmakla ruhumun itminan bulacağı asıl yurdum çok uzakta.