İnsan her adımını mezardan uzaklaşmak için atar, yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır.
Nitekim her nefesini hayatını uzatmak için alır, yine her nefeste hayatından bir nefeslik zaman eksilir!📍
Albert Camus: Kendimi yengeç gibi hissediyorum Simone.
Simone Beauvoir: Sebebi nedir?
Albert Camus: Yengeçler denizde yaşar ama yüzemez. Ben de nefes alabiliyorum ama dünyaya bir türlü ayak uyduramadım sanırım.
Akıllı insanlar mutluluğun sağlığa benzediğini çok önceden fark etmiştir: Mutluyken fark etmezsiniz; ama yıllar geçtikçe kalan mutluluğunuza ilişkin anılar, ah anılar!...
kendi adıma, şimdi bakıyorum da 1917 kışında mutluymuşum.
Dünya üzerindeki hiçbir şey kusuruz değildi.Her zaman artılar ve eksiler vardı.Kişi, uğraştıgı iş esnasında elindekini en iyi şekilde kullanmalıydı.Bardağın dolu kısmını görmeliydi.Bu, gerçeklikti.
Gözlerimizi içimizi gören birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla inkar etmeye çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç çekincesiz gözler önüne serer hale geldi.