Kimliksiz Düşler
@4dil
Ne olurdu otursaydık bir kahve içimi.
Sen manzara dökerdin, ben içimi...
Öğretmen
130 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Sen nasıl bu kadar Güneş huzmesi ...
Sen nasıl bu kadar tatil gezmesi ...
Sen nasıl bu kadar aşkın öznesi ...
Sen nasıl bu kadar bal süzmesi ...
Sen nasıl bu kadar endemik bakış ...
Sen nasıl bu kadar yokluğu yazda kış ...
Sen nasıl bu kadar ...
Sen nasıl bu kadar ...
Sen nasıl bu kadar sevda lehçesi ...
Sen nasıl bu kadar cennet bahçesi ...
Sen nasıl bu kadar ...
Sen nasıl bu kadar ...
Benim O :)
Sanki, ruhumun bir kısmı yorulmuş da bir zamanlar sevdiği, zevk duyduğu seslere cevap vermiyormuş gibi o eski çekicilik ve parlaklığını artık kaybetmişti.
Sayfa 13
Bazı yalnızlıklar üretkendir, insanı besler. Bazıları da öldürür.
Sayfa 20
Okur Takip Önerileri
En başına buyruk sözcükler elimin altında, dilimin ucunda, beynimin içindeler ama büsbütün ele geçmiyorlar. Onların sahibi olmak için yıllardır uğraşıyorum.
Sayfa 15
Benim unutma eğilimimle onun hatırlama merakı uzlaşmasa da birlikte yol alıyoruz.
Sayfa 12
Dilimin yorgunluğunu ve yolunda gitmeyen bir şeylerin tatsızlığını duyarım ve her kitaptan sonra söylemek istediklerimin hep eksik, kısa kaldığı duygusuna kapılırım.
Sayfa 11
Yolculuğa hangi dönemeçten girmeli? Hangi köşeleri yoklayarak o ilk vurucu sözcükleri saklandıkları yerden çekip çıkarmalı?
Sayfa 11
Benim de okumadığım her gün :(
Yazmadığım her gün, dünyanın rengi biraz daha soluyordu sanki.
Sayfa 11
Bir kitap bir insanın hayatına mal olabilir.
Sayfa 9
Biliyorum, sen de aynı sıkıntıyı duyuyorsun. Sevgini, minnetini içinden geçenler kadar güçlü ifade edemiyorsun. Olsun, ben ne demek istediğini çok iyi anlıyorum.
Sayfa 8
Ben gözlerinin gezindiği sayfalarda yaşayan biriyim ve sana sözcükler aracılığıyla sesleniyorum.
Sayfa 7
Yazarken sahteliğe düşmekten, sana yalan söylemekten ve olmadığım biri gibi görünmekten sakınıyorum ve o kadar kendim oluyorum ki dünyaya karşı korunaksız kalıyorum.
Sayfa 9