Musibet önce birdir, ağlayıp sızlanma sonucunda ikiye çıkar, şöyle ki; birinci musibet başa gelen neyse odur, ikinci musibet ise şekva ederek sızlanma sonunda o musibetin mükâfatının elden gitmesidir.
"Benim hayatımı yargılamadan önce benim ayakkabılarımı giy ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan geç. Benim takıldığım taşlara takıl yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git benim gittiğim gibi ancak o zaman beni yargılayabilirsin."