Bir kadın neden bütün hayatını başkalarının mutluluğu üzerine kurup sonrada her mutsuzlukta kabahatli çıkan olmak zorundaydı ki zaten? "Aman şu üzülmesin", "Aman buna laf gelmesin" diye bütün bir ömrü gereksiz bir mengenenin sıkışıklığında geçirdikten sonra bide üstüne sanki doğuştan verili bir görevi başaramamış gibi her sızlanışında taşa tutulmak neden kaderi olsundu? Yeterdi.