Satrancı çok iyi öğreniyosun ama bunu kendi isteğinle değil mecburiyetten yapıyosun o denemde maruz kaldığın işkence yöntemi sana bir şekilde satranç oynamayı öğrettiriyo ama ne şartlar altında. Kafayı yiyip gözünü hastanede açıyosun ve hastanede olmana rağmen sanki yeniden doğmuşsun gibi seviniyosun. Aradan geçen sürenin sonunda bir gün dünyaca ünlü satranç ustasıyla oynamaya başlıyorsun ve geçmiş döneminde yaşadığın travmalar tekrardan nüksediyor kendini kaybediyosun. Aradan zaman geçmesine rağmen böyle hissedebiliyorsan o dönemlerde başına bunlar geldiğinde kim bilir nasıl yoğun hisler yaşatır.
Satranç 
Stefan Zweig
Aslında her insan şu soruyu kendine sorsa ve tek sıkıntının aç gözlülük, kibir, ego gibi şeylerden ortaya çıktığını anlasa sanki bütün sorunlar çözülecekmiş gibi…
“İNSAN NEYLE YAŞAR”
İnsan Neyle Yaşar? 
Lev Tolstoy
Okur Takip Önerileri
Okumaya başladıktan sonra o hayat sizin hayatınızmış gibi oluyo. Sanki sizin saçlarınız kesiliyo sanki siz çaresizce ölümün kucağına istemeden mecburen gidiyosunuz. Çocuğunuzu sonsuza kadar kucaklamak istiyosunuz ama kısa süreliğine sarılabiliyosunuz sadece ve o süredede çocuğunuz sizi tanımıyo. Siz onu bırakmak istemezken bi yandan da ölüm size kucak açmış sonsuz kadar sarılmak için bekliyo.
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü 
Victor Hugo
