"Mütevazılık hiçbir zaman gerçek bir üst değer olamamıştır bizde. Bir ortamda mütevazı olmaya kalkarsanız, saygı hemen azalmaya başlar, hissedersiniz."
Nuri Bilge Ceylan
Bir kitabı okumayı düşünüyor
“Cahilsin, okur öğrenirsin. Gerisin, ilerlersin. Adam yok, yetiştirirsin. Paran yok, kazanırsın. Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur.”
Ahmet Hamdi Tanpınar
Okur Takip Önerileri
"İnsanlardan korkarım ben. Kalbi, vicdanı, adaleti olmayan insanlardan."
Turgut Uyar
Bir kitap okudu
528 syf.
·
Puan vermedi
Kendi dışındaki dünyayı bilmeyene
‘cahil’, kendi iç dünyasını bilmeyene ‘gafil’ denir. 
Dücane Cündioğlu
Yalnızların en büyük sorunu
tek başına özgürlük ne işe yarayacak
Bir türlü çözemedikleri bu ölü bir gezegenin soğuk tenhalığına
Benzemesin diye özgürlük mutlaka paylaşılacak suç ortağı bir sevgiliyle
Neden insanlara "zarif" davrandığımızda "zayıf" sanılırız? Neden kimi insanlar yaptığı "çakallıkları" allayıp pullayıp anlatarak diğerlerinden "zeki ve üstün" olduğunu sanır? Bütün bunların temelinde kültür eksikliği olduğunu düşünenlerdenim.
Nilgün Marmara'nın dediği gibi: "Bu hayatın neresinden dönülse kardır."
"Sakın bir sırça köşk kurmayınız. Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter."
Bunun üzerine halk, beyinsiz, dilsiz, gözsüz kelleleriyle dağılmak üzereyken aralarında canından bezmiş biri: "Böyle başın da bana lüzumu yok!" diyerek boynuzundan tuttuğu kelleyi fırlatıvermiş. İşte o zaman herkesin şaştığı bir şey olmuş; hızla gidip sırça köşke çarpan kelle orada "Şangır!!!" diye koskocaman bir gedik açmış. Halk her şeyden sağlam, hiç bir zaman yıkılmaz, kırılmaz bildiği o sırça köşkün bu kadar çürük olduğunu görünce elindeki kelleleri birbiri arkasına fırlatmaya başlamış, göz açıp kapayıncaya kadar tuzla buz olan sırça köşk çökmüş...
Sırça köşkünde gözü doymak bilmez, istedikçe istermiş. Baştakiler doğuştan tembel oldukları, sonradan yanaşanlarda çalışmayı çoktan unuttukları için kendilerini besleyenlere, buna karşılık bir şeyler borçlu olduklarını akıllarına bile getirmezler, yalnız birbirlerinin hizmetine bakarlar, memleketin halkına bir köylünün inekleri ve köpeklerine baktığı kadar bile göz kulak olmazlarmış