Gülten Dayıoğlu'yla Maarif Dergisi'nde verdiği röportajla tanıştım. Türk hikayeciliğinde önemli yeri olan yazar bu kitabını kendi çocukluğundan esinerek yazmış. Ben de merak ettim okumak istedim. Öncelikle yazarın anlatımı sadece akıcı ve duruydu. Anlatımını çok beğendim. Konusuna gelirsek; Küçük bir kız çocuğu Fadiş'in yuvasızlığını anlatıyor. Nereye gitse kovulan istemeyen küçük bir çocuğun yaşadığı travmalarına şahit oluyoruz. İlgisiz bir baba, kızını tek başına büyütmeye çalışan bir anne maalsef kızlarına bir yuva bahşedemiyorlar. Sıcak aile hayatını kendi annesi babasıyla değil, sığıntı olarak gittiği evde Bekir Ağa'nın evinde sıcak aile hayatını tadıyor. Yetişkinlikte yaşanan psikolojik sancılar çocuklukta alınan yaralarının sonucudur. Fadiş de çocuk yaşta bir sürü yara aldı. Bunun yanı sıra geçmişe dair tüm özlemlerim bu kitapla depreşti. Fadişle birlikte ben de o köy hayatını yaşadım. Sobanın verdiği sıcaklığı, köy kışının soğukluğunu iliklerime kadar hissettim. Herkesin okuması gerektiği bir kitap özellikle çocuklardan çok anne ve babaların okuması gerekir. Fadişi gördükleri zaman belki çocuklarının ne hissettiklerini anlayabilirler.
