Ali
@Alidemiroz32
Bir kemiğin ardında saatlerce yol giden
İtler bile gülecek kimsesizliğimize.
Sdü/Türk dili ve Edebiyatı
Çanakkale
1990
43 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Garibanlar asla ya da neredeyse asla sormazlar katlandıkları şeylerin nedenini, niçinini. Birbirlerinden nefret etmekle yetinirler o kadar.
Yerinde kullanılan kimi şiirsel özlemler, bir kadına tıpkı ay ışığında uçuşan bazı saç modelleri kadar çok yakışır.
evine bir daha hiç dönmemeli
bir yola çıkarsa insan
bir daha hiç sevmemeli
çöpe attıysa kalbini”
Okur Takip Önerileri
Hırsla yalan söyleniyordu düş ötesi gülünç ve saçmalık ötesi gazetelerde, afişlerde, havada karada, denize herkes işin içindeydi en kuyruklu yalanı kim söyleyecek diye yarışıyorlardı kısa süre sonra kentte gerçek diye bir şey kalmadı
İnsanların çoğu ancak son anda ölürler. Kimiler ise 20 yıl öncesinden hatta daha bile erken başlarlar bu işe.
Ateşin köşeye kıstırdığı kediler eninde sonunda suya bile atlamaya razı olurlar.
Her alanda, asıl yenilgi, unutmaktır, özellikle de sizi neyin gebertmiş olduğunu unutmak,
Atatürk, yaşamı boyunca tüm sevdiklerine hangi yaşta olursa olsun “çocuk” diye seslenirdi. Onun sözlüğünde çocuk sevgi demekti.
O’nun çocuğu yoktu ama içinde bitip tükenmeyen bir çocuk sevgisi vardı. Bundan dolayı yüreği arada burkulmuş mudur bilmiyoruz ama galiba bu ihtimal çok düşük; bütün Türk çocukları onun öz yavruları gibiydi.
Hasan Rıza Soyak/ Atatürk'ten Hatıralar
Bir kitabı okumaya başladı
Hapisten sağ salim çıkılır, ama savaştan çıkılmaz. Gerisi laf.
Ölüm hissi tek başına bile korkunç, kaldı ki bir de öldüğünü düşünenlerin hisleri.
ne cap canlı, ne de tamamen ölü olduğumu hissediyordum. Ne yaşayanların dünyasıyla bir bağım vardı, ne de ölümün unutuş ve huzurundan istifade edebiliyordum. Yürüyen bir ölüydüm sadece.
Bir kitap okudu
bende derin izler bırakmış, karanlık ve mistik havasına kendinizi daha ilk satırlarından kaptıracağınız sayfa sayısı az olsa da ruha oldukça ağır bir kitaptır. 
Kör Baykuş
şu yoksulluk, miskinlik dolu dünyada ilk defa sandım ki hayatımda bir güneş ışığı parladı. ama heyhat! güneş ışığı değildi bu; belki sadece gelip geçici bir ışık; kadın ya da melek şeklinde görünüp kayan bir yıldız. o bir anlık aydınlıkta, bir saniye zarfında hayatımın bütün bedbahtlıklarını gördüm; bunların görkemini fark ettim. sonra bu ışık, kaybolması gereken karanlık girdabında yine kayboldu. hayır, bu gelip geçici ışığı kendime saklayamadım