İyiler ve Galipler... İsmiyle ilgili görür görmez aklınıza gelecek şeyleri okuyuncaya kadar bir soru işareti olarak bırakmak isterim. İki öykünün de sonunda hem şaşırdım hem bu şekilde bitmesini kabullenemedim, ikinci öykünün bölümlerinin böylesine bağlanması ve bir bakıma ilk bölümde okunanları çok daha anlamlı kılması da başarılı bir örgünün delili. Bu bağlamda kitabın okuyucuyu süreklediği ve hisleri gerçekçi bir şekilde yaşattığı söylenebilir. Bu gerçekçiliğin önemli unsurlarından biri de karakterler. Her biri çok iyi inşa edilmiş, sanırım haklarında ne düşünmemiz isteniyorsa ona göre anlatım yoğunlaştırılmış, sayfalar arasında ilerleyip karakterlerin yaşadıkları çevreyi ve etrafındaki kişileri öğrendikçe her şey daha anlamlı oluyor. Ayrıca kişilerin kullandıkları dil ve davranışları da gayet uyumlu. Sokaktaki sıradan insandan farklı ve uzak çizilmemişler, kullandıkları dil de bu bağlamda yerinde gözüküyor. Ne bu şekilde davranan ya da yaşayan birinden çok uzak, yüksek bir dil ne de kimi zaman karakteri daha kötü göstermek için zorlandığı belli olan ve size satırlarca küfür okutan bir bozukluk var. İddia edilebilir ki bu karakterler ancak böyle konuşur, hatta bunlar muhtemelen gerçek kişilerden esinlenilmiştir. İki hikayede de karakterlerin iç dünyasına yaklaşacak ve psikolojilerini anlamaya başlayacaksınız, travmalar arasında ilerlemek biraz zorlu olabilir fakat bunun kitabın en önemli ve etkileyici unsuru olduğunu düşünüyorum. Öykülerin büyüsünü bozmadan bu kadarını anlatabilirken iyi okumalar dilerim.
