Eşik bilinmeyene geçiştir. Eşiğin ötesinde, tamamen farklı bir varlık durumu başlar. Bu nedenle ölüm, her zaman eşiğe atfedilmiştir. Tüm geçiş ritüellerinde, eşiğin ötesinde yeniden doğmak için ölünür. Ölüm burada geçiş olarak deneyimlenir. Eşiği aşan bir dönüşüm geçirir. Dönüşüm yeri olarak eşik, acı verir. Acının negatifliği eşiğe içkindir: "Eşiğin acısını hissediyorsan, o zaman bir turist değilsin; Geçiş gerçekleşebilir."