Çünkü yüzyıllardır çözülemeyen acayip bir bilmeceydi insan. Derinlerden daha derin bir sırdı ya da, ucu bucağı olmayan, içi pisliklerle, içi eşsiz güzelliklerle dolu, alabildiğine karanlık ve karmakarışık bir evrendi.
Zaten, bir zamanlar bana ak sakallı meşenin anlattığına göre, adına savaş denen şey, yeryüzünün herhangi bir noktasında başlayıp herhangi bir noktasında bitmezdi.
Her şey gibi, o da insanda başlayıp insanda biterdi.
Bu yüzden, cepheler falanca dağda ya da falanca ovada değildi.
Cepheler, bütün acımasızlıklarıyla insanoğlunun içindeydi.
Keşke insanlar dünyayı sevmeyi öğrense; yaşadıkları topraklarda birer misafir olduklarını anlayıncaya ve çocuklarına daha yeşil bir gelecek hazırlamanın bilincine erişinceye kadar, ne yazik ki bu katliam böylece sürüp gidecek!
Okur Takip Önerileri
Ak sakallı meşenin dediği gibi, insanın zalimliğine ağaçlarla kuşlar, böceklerle otlar, hayvanlarla taşlar değil, ancak insan karşı koyabilirdi. Dönüp dolaşıp insanda başlıyordu her şey, dönüp dolaşıp insanda bitiyordy. Gerisi boştu... Yani, insanın karışmadığı her şey bir masaldı.
Bir çiçek kokusundan nasıl taşar, diyeceksiniz belki. Taşmaz olur mu, taşıyordu işte; görüp kokladığınız çiçeğin ötesinde düşsel bir çiçek daha gördünüz mü, taşıyordu...
Az önce gölgemde terlerini kurutup karınlarını doyuran iki adam,şimdi hızla balta savuruyordu gövdeme.
Cevaplar her zaman kendilerine gerek duyulduğunda gelmezler, çoğu zaman da cevabı bekleyerek öylece kalmak, mümkün olan tek cevaptır.
Hiçbir mutluluk sonsuza kadar sürmediği gibi, mutsuzluk da geçicidir...
Hamurumuz böyle bizim, biraz ilgisiz, biraz da kötü niyetliyiz.
Kim çekiyor olursa olsun, acı acıdır ve kim bulmuş olursa olsun, bilgi bilgidir.
Tedirgin edici olan şey, en zengin yüz kişinin servetinin en yoksul dört milyar insanın toplam servetinden çok olması.
İnsan aşık olunca tüm kainat, sevgilinin kulak memesine, kirpiğine ya da meme ucuna dönüşür…
Büyüdüğünüzde işsiz kalabilirsiniz.