Çünkü insan denen mahlukun en önemli niteliklerinden biri unutmaktı. İyiliği de kötülüğü de,acıyı da mutluluğu da,korkuyu da sevinci de unuturlardı. O yüzden aynı hataları tekrarlarlardı.
“Güneydoğunun suyu yumuşak,toprağı doğurgan,taşları sertti;yaşadığı travmalardan önce. Taşları örselendi ilkin,suyuna kan bulaşıp acıya çaldı sonra. Toprak tohuma küsüp kısırlaştı ve genleri şiddete maruz kalarak yaralar aldı. “