Bu kitabı 2.kez bitirdim, normalde ilk okuduğum çok zevk almıştım, gayet güzel gelmişti. Tabi Kafka'nın zamansız vefatıyla kitabın yarım kalması oldukça kötüydü ancak sevmiştim yani. Dava kitabıyla oldukça benzerdi ve Dava kitabını da çok sevmiştim. Ancak bu sefer okuyunca bürokrasi çukuru, yalnızlık hatta hayatın saçmalığı ile ilgili metaforlar, diyaloglar vs. hepsi o kadar göze parmak geldi ki kitabı bitirmem 2 haftadan fazla sürdü sanırsam. Bu kitap ham hissettiriyor, okuması zor ve sıkıcı. Tabi yine bunda Kafka'nın vefatı da etkili olmuştur. Çünkü kitabı okumak gerçekten rafine değil, bayağı bir taslak okuyormuş gibi hissettim.
Kitapla ilgili genel görüşlerim dışında K. zaman zaman empati kurabildiğim, biraz sıkılsam da yolculuğunu, ne yapacağını merak ettiğim bir karakter oldu. Fakat aşırı hızlı gelişen olaylar ve karakterlerin inanılmaz hızlı bir şekilde adapte olmaları-ki Kafka'nın diğer kitaplarında da vardı bu- çok saçma hissettirdi, bir kaç saatte Frieda ile sevgili olması ve onu hayatının merkezine getirmesi vs. Ne bileyim, saçma geldi bana. Ancak tabi diğer eserlerindeki ustalık burada da kendini gösteriyor, bürokrasinin salaklığı, ulaşılamazlığı ve yavaşlığı, hayatın saçmalıkları, zorlukları ve boktanlıkları... Kafka bunları nasıl kurgulayacağını, ne yapacağını çok iyi biliyor. Bu kitap 2.okumamda biraz hayal kırıklığı olsa da Kafka'nın değerini gözümde düşürmedi. Ancak kendime şunuda sormadan edemiyorum, acaba diğer kitapları da mı böyle hissettirecek? Umarım yanılırım.
