İnsan bazen..
Hayatının bulunduğu tam şu anında ne yapması gerektiğini bilemiyor. Neyi beklediğini ya da neyi ertelediğini.
Mesela kendi çiçeklerinin açmasını daha kaç bahar erteleyeceğini ya da daha kaç baharı umut içinde beklemesi gerektiğini..
Sanki bu yaşından diğer yaşına geçerken yanlış yola sapmış gibi ya da kurup kurup yıktığını düşünen ama aslında hiç kurmaya yeltenmemiş olan biri gibi
Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle
Kimbilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
Deli gibiyim sensiz
Bu sessizlikle
Ayrılıkla başım belada
Gözlerini çevir gözlerime
Yoksa sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim
Sensiz bu sessizlikle