"Gidiyordu. Arkasından gidemezdim. Giderdim de gidemezdim. Kadın olmak sıklıkla frene asılmayı gerektiriyordu çünkü. Gaza basıp duvara toslamışlığım da vardı...Frene bastım."
"Hayat beni böyle köşeye sıkıştırmayı, gözümün içine baka baka çelme takmayı severdi. Hayatın unuttuğu bir şey varsa o da bir yerden sonra daha fazla düşülmediğiydi. "
"...Hayatın şaşmaz bir saati var ve çarklarını yutsanız dahi hiçbir şeyi değiştiremiyorsunuz... Çaresizlik mi diyorsunuz? Bizim en büyük çaresizliğiniz, aklımızın hala başımızda olması."